Nazywany jednym z wieszczy narodowych Adam Mickiewicz na świat przyszedł w roku 1798. Dzieciństwo spędził w Nowogródku, gdzie uczęszczał do szkoły dominikańskiej. Zarówno matka Adama Mickiewicza, jak i jego ojciec Mikołaj (herbu Poraj) wywodzili się ze szlacheckich rodów.
W trzy lata po śmierci ojca, w 1815 młody Adam Mickiewicz rozpoczął studia w Wilnie.
Okres wileńsko-kowieński 1816 – 1823
To czas studiów wieszcza, w którym wydane zostają jego pierwsze dzieła. To także okres, w którym zakochuje się w Maryli Wereszczakównie oraz staje się członkiem Towarzystwa Filomatów. Podczas pobytu w Kownie Adam Mickiewicz podjął pracę jako nauczyciel.
Okres Rosyjski 1823 – 1829
Odkrycie stowarzyszenia, w którym działał wieszcz stało się przyczyną jego zesłania do Rosji. To w tym okresie poeta udaje się na Krym co staje się inspiracją do stworzenia jednego z jego najważniejszych dzieł.
Okres Drezdeński oraz życie poety na emigracji– 1829 – 1855
Dowiedziawszy się o wybuchu Powstania Listopadowego poeta podjął próbę dotarcia na miejsce, jednak zakończyła się ona klęską. Pobyt w Dreznie trwał do roku 1832, a następnie Adam Mickiewicz wyruszył do Paryża, w którym zamieszkał. W dwa lata po przybyciu do miasta wziął ślub z Cecylią Szymanowską. Podczas pobytu w Paryżu Adam Mickiewicz tworzy, staje się redaktorem, a także wykłada na Uniwersytecie. W tym czasie umiera żona poety, matka ich sześciorga dzieci. Mickiewicz czynnie pracował przy tworzeniu Legionów Polskich we Włoszech. Poeta zmarł w roku 1855 podczas wyjazdu do Turcji, gdzie również tworzył polski oddział. Zwłoki Mickiewicza spoczywają na Wawelu.
Twórczość
Za debiutancki utwór Adama Mickiewicza uznaje się „Zimę miejską”. Jednymi z najważniejszych w jego karierze były również „Ballady i romanse”, które stały się sztandarowymi dla nowej epoki. Wydane w 1822 roku, zawierały „Romantyczność”, która stała się utworem programowym, pokazującym nowe spojrzenie na rzeczywistość. Ballady Adama Mickiewicza cechowały się odwołaniem do ludowości i romantycznym poglądem, który był przez niego prezentowany w utworach. Powstanie w okresie kowieńskim „Dziadów” części II oraz IV było potwierdzeniem niezwykłego zainteresowania ludowością. Rok 1826 jest rokiem wydania kolejnego słynnego dzieła wieszcza – cykl „Sonetów krymskich” to świadectwo niezwykłego patriotyzmu, ale i romantycznego zainteresowania orientem. W dwa lata później powstaje powieść zatytułowana „Konrad Wallenrod”. W późniejszym okresie twórczość Mickiewicza skupia się na tematyce polskości, a także i Polaków oraz roli kraju, co zostaje ujęte między innymi w „Księdze narodu i pielgrzymstwa polskiego”. W dwa lata później stworzony zostaje „Pan Tadeuesz” czyli epopeja narodowa, która uznawana jest za jedno z najważniejszych dzieł poety. W rok później powstały „Liryki lozańskie”.