Przypowieść o wdowim groszu – streszczenie, interpretacja

Streszczenie

Przypowieść o wdowim groszu znajduje się w Ewangelii wg Św. Łukasza.

Jezus zwrócił uwagę na bogatych ludzi w świątyni, którzy wrzucali pieniądze do skarbony. Była tam również wdowa, wrzucająca dwie małe monety.

Jezus powiedział wtedy, że wdowa dała więcej niż wszyscy bogacze, ponieważ oni wrzucili tylko część tego, co mieli w nadmiarze. Ona natomiast dała wszystko, co miała na życie.

Interpretacja

Przypowieścią nazywa się opowiadanie, którym Jezus ilustruje własna naukę. Ważna jest przy tym idea porównania, które prezentuje rzeczywistość ziemską, odnoszącą się do rzeczywistości objawianej przez Boga. Celem przypowieści jest zaprezentowanie tych obrazów, dzięki czemu osiąga się prawdę abstrakcyjną.

Alegoryczne odczytanie przypowieści porusza problem tego, że nieważne jak dużo dajemy, ważne jaka jest nasza intencja. Możemy bowiem dać coś o mniejszej wartości materialnej, ale będzie to miało zdecydowanie większą wartość duchową.

Wdowi grosz związany był z licznymi wyrzeczeniami oraz poświęceniem, któremu kobieta się poddała. Ważna jest zatem duchowa wartość tego, co pragniemy komuś ofiarować oraz intencja, z jaką daną rzecz ofiarujemy.

Określenie „wdowi grosz” zostało także przeszczepione na grunt języka potocznego. Oznacza coś niewielkiego, co zostało podarowane kosztem wszelkich wyrzeczeń.