Abstrakcjonizm – charakterystyka kierunku, cechy, przedstawiciele, opis, założenia

Charakterystyka kierunku, cechy, opis, założenia

Abstrakcjonizm to kierunek, który wyrósł z kilku innych nurtów przyjmujących podobne założenia w dziedzinie sztuki. Funkcjonujący w XX wieku kierunek odszedł od zasady wiernego odwzorowania rzeczywistości na rzecz jej przedstawienia w niecodzienny, artystyczny sposób.

Powstały w Rosji kierunek czerpał między innymi z: kubizmu – kierunku, który w swoich założeniach głosił geometryzację i odejście od wiernego przedstawienia rzeczywistości, a którego przedstawicielem był między innymi Pablo Picasso oraz futuryzmu, który w swoich założeniach sprzeciwiał się klasycznemu pojmowaniu sztuki, jej roli oraz klasycznemu obrazowi piękna w sztuce.

Abstrakcjonizm przyjmował różne oblicza. Jedno z nich koncentrowało się na mocno subiektywnym przedstawieniu odwzorowanym przez artystę, który posługiwał się różnymi środkami artystycznymi. Mocne, żywe barwy były tylko jednymi z możliwych do zastosowania. Jednocześnie twórcy abstrakcjonizmu chętnie sięgali po figury geometryczne, przedstawiając je w niezwykły sposób i nadając im zupełnie nowy charakter oraz wyraz. W późniejszym okresie nurt przejmował różnorodne odmiany, a twórcy wpisujący się w założenia kierunku dodawali mu indywidualnego rysu tworząc jego nowe odmiany.
Przedstawiciele
Hans Arp „Before my Birth", K. Malewicz „ Czarny kwadrat na białym tle", Paul Klee „Insula dulcamara", Lucio Fontana „Cykl Quanta", T. Kantor „Kompozycja abstrakcyjna" oraz Stanisław Gierowski „Obraz CCCXVIII"