Opis godła Polski

Godłem Rzeczypospolitej Polskiej (a właściwie, jak twierdzą heraldycy, jej herbem) jest orzeł biały na czerwonym tle. W heraldyce godłem określa się postać na herbie, w tym przypadku jest to orzeł (godło razem z tarczą tworzy herb). Twórcy konstytucji z 1997 roku nie byli jednak znawcami tych zagadnień, więc w ustawie zasadniczej godło pomylone zostało z herbem. Konstytucja mówi bowiem w artykule 28.:

„Godłem Rzeczypospolitej Polskiej jest wizerunek orła białego w koronie w czerwonym polu.”

Orzeł znajduje się na czerwonej tarczy, zwężającej się u dołu. Skrzydła ptaka są rozłożone, jego głowa skierowana jest w stronę prawego z nich (z perspektywy widza wydaje się, że orzeł patrzy w lewą stronę). Orzeł jest ukoronowany otwartą koroną (na starszych herbach Polski orzeł miewał tzw. koronę zamkniętą, zwieńczoną krzyżem).

Historia korony na głowie orła mówi o historii naszego kraju – została ona usunięta z godła przez komunistów, a po upadku ich dyktatury przywrócono ją ponownie. Korona podkreśla suwerenność państwa i jego tradycje. Tradycyjny jest również sam orzeł, obecny jako symbol państwa i rządzącej dynastii już w średniowieczu (czasy Piastów).

Pazury, dziób i korona białego orła mają kolor złoty. Godło Polski jest chronione prawem i nie może być szargane (niszczone, wykorzystywane w niewłaściwy sposób).