"Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś” – miłość i przyjaźń w Małym Księciu

„Mały Książę” Antoine’a de Saint-Exupery’ego to piękna alegoryczna opowieść o miłości i przyjaźni. Autor w historii chłopca zamieszkującego maleńką planetę zawarł prawdę o tym, co w ludzkim życiu jest najistotniejsze. Główny bohater, Mały Książę, odbywając międzyplanetarną podróż, zdobywa bowiem bezcenną wiedzę o świecie i dojrzewa do dokonywania trudnych wyborów.

Kiedy pewnego dnia na asteroidzie Małego Księcia pojawia się piękna Róża, chłopiec niemal od razu ulega jej czarowi. Kwiat urzeka go swoim pięknem i wdziękiem. Róża jest wspaniałą tajemnicą, wydaje się delikatna, a jednocześnie posiada kolce, którymi może zranić kogoś, kto chciałby się do niej zbliżyć. Książę początkowo kocha swój kwiat miłością niedojrzałą. Dba o Różę – podlewa, na noc ochrania kloszem, spełnia wszystkie zachcianki, jego uczucie jest jednak bliższe fascynacji niż prawdziwemu przywiązaniu. W końcu bohater męczy się ciągłym doglądaniem kwiatu, nie rozumie jego kaprysów i porzuca go. Wyrusza w daleką podróż, zostawiając Różę na pastwę losu.

Na Ziemi Książę spotyka tysiące pięknych róż i jest oszołomiony ich widokiem. Czuje się oszukany przez swój kwiat, który twierdził, że jest jedyny na świecie. Dopiero dzięki Lisowi bohater uświadamia sobie, że nie powinien patrzeć oczami, ale sercem. „Najważniejsze jest bowiem niewidoczne dla oczu”. Książę pojmuje, iż osoba, którą się kocha, jest jedyna i nie można jej zastąpić nikim innym.

Lis uczy również Księcia, czym jest przyjaźń. Kiedy bohater chce się z nim bawić, on odmawia, ponieważ nie zna chłopca. Wypowiada wówczas znamienne słowa:

Jesteś dla mnie tylko małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I Ty mnie nie potrzebujesz. Jestem dla ciebie tylko lisem, podobnym do stu tysięcy innych lisów. Lecz, jeżeli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będę dla ciebie jedyny na świecie.

Przyjaźń i miłość mają podobną naturę, polegają na nawiązywaniu długotrwałej relacji opartej na wzajemnym zaufaniu. Lis wskazuje jednak, że przyjaźń i miłość wiążą się z odpowiedzialnością za drugą osobę. Jak powiada bowiem: „stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś”. Książę uświadamia sobie, że musi powrócić do swojej Róży, ponieważ jest jej opiekunem i nigdy nie powinien był jej opuszczać.