Wysoki sądzie, szanowni ławnicy!
Chciałem wznieść akt oskarżenia przeciw jednemu z najokrutniejszych władców w całej historii Słowian! Nie dopuścił się on jednak swych zbrodni sam – znalazł bowiem oddanego pomocnika, a może nawet inspiratora w osobie swej żony Brunhildy!
Popiel był rozmiłowany w luksusach. Samo to nie świadczy za dobrze o władcy – bowiem on bowiem być rozmiłowany w żelazie, nie zaś w złocie i pięknych pachnidłach. Młodemu państwu Goplan nie jest potrzebny ktoś, kto marzy tylko o sutym obiedzie i zbytkach. Na takiego pana mogą sobie pozwolić potężne królestwa, które już opływają w bogactwo i dobrobyt. Potomkowie Karola Wielkiego mogą zabawiać się turniejami i ucztami – ale nasz młody lud potrzebuje obrońcy, człowieka rzutkiego i sprytnego. Popiel zaś spryt potrafił wykrzesać z siebie wyłącznie wtedy, gdy w grę wchodziły jego interesy i przyjemności, nie zaś sprawy całego plemienia!
Już samo to wystarczyłoby, żeby zażądać obalenia Popiela i Brunhildy! A to dopiero wstęp do opisu ich zbrodni! Otóż tak bardzo umiłowali oni władzę, że postanowili zachować ją za wszelką cenę dla siebie i swoich potomków. By zapewnić sobie nieograniczoną potęgę, sprosił Popiel na ucztę swoich stryjów. Byli to szacowni mędrcy i jak nikt znali się na sprawach plemienia! Popiel, zamiast skorzystać z ich rad, wymordował niczego się nie spodziewających krewnych. W ten sposób popełnił błąd polityczny, zabił bowiem osoby, które mogły pomóc mu, gdyby postanowił rozsądnie sprawować władzę. Ale do tego wszystkiego dopuścił się dwóch przerażających rzeczy – złamał święte prawo gościnności i pokalał się rozlaniem krwi rodziny.
My, Słowianie, wiemy, że gość to osoba święta. Gdy przyjmiemy kogoś pod swój dach, musimy mu przychylić nieba, nie może być wobec niego nawet nie grzeczni! A co dopiero naruszyć nietykalność gościa, zabić go? Czy można sobie wyobrazić bardziej przerażającą zbrodnię dla naszego ludu? Tak, można – taką zbrodnią jest zamordowanie krewnych, pokalanie więzów rodzinnych. I tego również dopuścił się Popiel.
Popiel i jego żona nie tylko sprawowali złą władzę. Dopuścili się oni zarazem dwóch najstraszniejszych przewinień, jakie może sobie wyobrazić Słowianin! Postuluję więc, by zrzucić oboje z tronu i zamknąć w ciemnej celi!
„Ferdydurke” jest powieścią przesyconą groteską. Przejawia się ona zarówno w fabule utworu jak i w sposobie jej prezentacji a więc konstrukcji języku...
„Chłopi” Władysława Reymonta są powieścią małopolską na co wskazują cechy narracji stylu a także kompozycji i konstrukcji świata przedstawionego. Narracja...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
„Szkoła ateńska” to fresk który został stworzony przez artystę o nazwisku Rafael Santi. Dzieło powstało w epoce renesansu. Znajdujący się w Pałacu...
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Definicja Stoicyzm to obok epikureizmu jedna z najważniejszych szkół filozoficznych powstała w starożytności. Za jego twórcę uważa się Zenona z Kition....
Danusia Gawlikówna i Elza (Elżbieta) Jezierska to dwie główne bohaterki powieści Jadwigi Korczakowskiej pt. „Spotkanie nad morzem”. Obie mają po...
„Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej nie jest typową powieścią tendencyjną jak np. inna książka pisarki pt. „Marta”. Można jednak wskazać w tym dziele...
