Unikalne i sprawdzone teksty

Apoteoza wojny poświęcona wszystkim zdobywcom przeszłym, teraźniejszym i przyszłym, Wasilij Wiereszczagin – interpretacja i analiza obrazu | wypracowanie

Wasilij Wierieszczagin był wybitnym rosyjskim malarzem, reprezentantem naturalizmu w sztukach plastycznych. Kojarzony jest on głównie ze scenami batalistycznymi oraz scenami rodzajowymi. Jego twórczości często przypisywane są wysokie walory dokumentalistyczne, gdyż Wierieszczagin w dużej mierze bazował na własnych obserwacjach i doświadczeniach.

Analiza

Analizę jednego z najbardziej wymownych dzieł malarskich warto rozpocząć od bliższego przyjrzenia się jego tytułowi. Użyte w nim słowo apoteoza oznacza uwielbienie, idealizację lub utwór pochwalny. Na tej podstawie można wywnioskować, że płótno stworzone przez Wierieszczagina stanowi pochwałę wojny. Nic bardziej mylnego.

Obraz namalowany został techniką olejną na płótnie, a jego wymiary to 127x197 centymetrów. W centralnym punkcie znajduje się stos czaszek, które budują swoistą piramidę. Potrzaskane kości straszą pustymi oczodołami i rozwartymi szczękami, budząc lęk i uczucie dyskomfortu. Wokół nich gromadzą się kruki. Kilka z nich ulokowanych jest na kopie, zaś reszta przecina błękitne niebo.

Krajobraz ukazany na płótnie jest jałowy, nieprzyjemny. Czaszki znajdują się na pustyni. Można tutaj dostrzec kilka suchych drzew oraz rzadkie kępy żółtej trawy. W oddali znajdują się ruiny miasta. Zdają się one wyglądać na dawno opuszczone i zapomniane. Jeszcze dalej majaczy pasmo górskie, ledwie widoczne na horyzoncie. Nad wszystkim góruje niebo. Jest ono, co zostało wspomniane błękitne, miejscami pokryte cienkimi warstwami czarnego dymu. Jego błękit nie jest barwą sugerującą spokój lub budzącą skojarzenia z pięknem. Na tym płótnie podkreśla ona nieznośny upał, duchotę, komponując się z jaskrawym podłożem.

Interpretacja

„Apoteozę wojny” poświęcił Wierieszczagin wszystkim zdobywcom – przeszłym, teraźniejszym i przyszłym. Utwór dzieła ma więc wymowę ironiczną, wręcz gorzką. Artysta posługuje się czytelnymi i wyrazistymi symbolami, stosując przytłaczającą multiplikację. W ten sposób powstaje druzgocąca wizja, która przywodzi na myśl ogrom ludzkich istnień, jakie zostały unicestwione przez wojnę, oraz wiele innych zniszczeń wyrządzonych przez konflikty.

Jałowy krajobraz jest przestrogą skierowaną do ludzkości, ostrzeżeniem, które pokazuje, co może stać się ze światem wskutek nieustannie prowadzonych wojen. Chwała jednostek – zdobywców – zawsze okupiona jest nieskończonym strumieniem cierpienia oraz porażającymi zniszczeniami. Nawet przyroda stopniowo wycofuje się z tego krajobrazu, a w scenerii tej pozostają jedynie jej najmroczniejsi wysłannicy – od lat kojarzące się ze śmiercią kruki i wrony.

Dzieło Wierieszczagina ściśle wiąże się z kontekstem autobiograficznym. W 1867 r. malarz, będąc ochotnikiem w armii rosyjskiej, wziął udział w kampanii prowadzonej w dawnym Turkiestanie. Tam na własne oczy zobaczył mrożące krew w żyłach zdarzenia, stał się świadkiem rozlewu krwi i eskalacji przemocy. Co znamienne, w późniejszych latach swego życia, już po namalowaniu „Apoteozy wojny” (1871), był on uczestnikiem przedsięwzięć militarnych. Jednak życie na froncie tak głęboko wpłynęło na jego psychikę, że gdy po 1878 osiadł w Monachium, tworzył tak dużo dzieł podejmujących jego tematykę, iż był podejrzewany o zatrudnianie asystentów wyręczających go w działaniach artystycznych.

Jeden z najgłośniejszych obrazów Wierieszczagina, jakim z pewnością jest „Apoteoza wojny”, stanowi wyraźny sprzeciw wobec wojny, ma wymowę pacyfistyczną, będąc zarazem ostrzeżeniem i próbą ukazania katastrofalnych skutków działań militarnych.

Rozwiń więcej
Wasilij Wierieszczagin - "Apoteoza wojny"

Losowe tematy

Lekarz – zawód czy posłannictwo?...

Zawód lekarza to jedna z najbardziej interesujących profesji. Nieustannie styka się on ze śmiercią ratuje ludzi przed chorobami i przynosi im ulgę w cierpieniu –...

Niezapomniana przygoda - opowiadanie...

Nigdy nie sądziłam że niezapomniana przygoda przytrafi mi się podczas drogi do szkoły. Od zawsze przecież chodziłam tą samą ścieżką przez las. Jednak do ostatniej...

Czy bohaterów „Dywizjonu 303”...

Arkady Fiedler w swojej książce „Dywizjon 303” nazywa polskich pilotów biorących udział w bitwie o Anglię współczesnymi rycerzami. Porównanie...

Czy kultura polska jest kulturą...

Odpowiedź na pytanie czy kultura polska jest kulturą o cechach mieszczańskich nie jest odpowiedzią łatwą. Można bowiem w polskiej kulturze dostrzec elementy twórczości...

Sens przypowieści biblijnych

Zazwyczaj gdy mowa o Biblii mamy na myśli jedną książkę. Gdy chodzi o formę fizyczną będziemy mieli rację – Pismo Święte to najczęściej jeden obszerny tom....

„Jądro ciemności” - znaczenie...

Tytuł „Jądro ciemności” ma znaczenie symboliczne. Po pierwsze odnosi się do Afryki jako kontynentu czarnych ludzi – w sensie dosłownym – ale również...

Biedota w „Lalce” – opracowanie...

„Lalka” Bolesława Prusa jest dziełem w którym ukazana została szczegółowa panorama polskiego społeczeństwa. Co charakterystyczne dla powieści...

Motyw vanitas w literaturze i sztuce...

Słowo „vanitas” to po łacinie „marność”. Przez wieki najpopularniejszym językiem w jakim czytano Pismo Święte była bowiem łacina – i właśnie...

O czym mówią moje książki nocą...

„Książka nie jest tak fajna jak film!” – powiedział ostatnio mój kolega. „W filmie widzisz co robią bohaterowie słyszysz jak rozmawiają....