Unikalne i sprawdzone teksty

Apoteoza wojny poświęcona wszystkim zdobywcom przeszłym, teraźniejszym i przyszłym, Wasilij Wiereszczagin – interpretacja i analiza obrazu | wypracowanie

Wasilij Wierieszczagin był wybitnym rosyjskim malarzem, reprezentantem naturalizmu w sztukach plastycznych. Kojarzony jest on głównie ze scenami batalistycznymi oraz scenami rodzajowymi. Jego twórczości często przypisywane są wysokie walory dokumentalistyczne, gdyż Wierieszczagin w dużej mierze bazował na własnych obserwacjach i doświadczeniach.

Analiza

Analizę jednego z najbardziej wymownych dzieł malarskich warto rozpocząć od bliższego przyjrzenia się jego tytułowi. Użyte w nim słowo apoteoza oznacza uwielbienie, idealizację lub utwór pochwalny. Na tej podstawie można wywnioskować, że płótno stworzone przez Wierieszczagina stanowi pochwałę wojny. Nic bardziej mylnego.

Obraz namalowany został techniką olejną na płótnie, a jego wymiary to 127x197 centymetrów. W centralnym punkcie znajduje się stos czaszek, które budują swoistą piramidę. Potrzaskane kości straszą pustymi oczodołami i rozwartymi szczękami, budząc lęk i uczucie dyskomfortu. Wokół nich gromadzą się kruki. Kilka z nich ulokowanych jest na kopie, zaś reszta przecina błękitne niebo.

Krajobraz ukazany na płótnie jest jałowy, nieprzyjemny. Czaszki znajdują się na pustyni. Można tutaj dostrzec kilka suchych drzew oraz rzadkie kępy żółtej trawy. W oddali znajdują się ruiny miasta. Zdają się one wyglądać na dawno opuszczone i zapomniane. Jeszcze dalej majaczy pasmo górskie, ledwie widoczne na horyzoncie. Nad wszystkim góruje niebo. Jest ono, co zostało wspomniane błękitne, miejscami pokryte cienkimi warstwami czarnego dymu. Jego błękit nie jest barwą sugerującą spokój lub budzącą skojarzenia z pięknem. Na tym płótnie podkreśla ona nieznośny upał, duchotę, komponując się z jaskrawym podłożem.

Interpretacja

„Apoteozę wojny” poświęcił Wierieszczagin wszystkim zdobywcom – przeszłym, teraźniejszym i przyszłym. Utwór dzieła ma więc wymowę ironiczną, wręcz gorzką. Artysta posługuje się czytelnymi i wyrazistymi symbolami, stosując przytłaczającą multiplikację. W ten sposób powstaje druzgocąca wizja, która przywodzi na myśl ogrom ludzkich istnień, jakie zostały unicestwione przez wojnę, oraz wiele innych zniszczeń wyrządzonych przez konflikty.

Jałowy krajobraz jest przestrogą skierowaną do ludzkości, ostrzeżeniem, które pokazuje, co może stać się ze światem wskutek nieustannie prowadzonych wojen. Chwała jednostek – zdobywców – zawsze okupiona jest nieskończonym strumieniem cierpienia oraz porażającymi zniszczeniami. Nawet przyroda stopniowo wycofuje się z tego krajobrazu, a w scenerii tej pozostają jedynie jej najmroczniejsi wysłannicy – od lat kojarzące się ze śmiercią kruki i wrony.

Dzieło Wierieszczagina ściśle wiąże się z kontekstem autobiograficznym. W 1867 r. malarz, będąc ochotnikiem w armii rosyjskiej, wziął udział w kampanii prowadzonej w dawnym Turkiestanie. Tam na własne oczy zobaczył mrożące krew w żyłach zdarzenia, stał się świadkiem rozlewu krwi i eskalacji przemocy. Co znamienne, w późniejszych latach swego życia, już po namalowaniu „Apoteozy wojny” (1871), był on uczestnikiem przedsięwzięć militarnych. Jednak życie na froncie tak głęboko wpłynęło na jego psychikę, że gdy po 1878 osiadł w Monachium, tworzył tak dużo dzieł podejmujących jego tematykę, iż był podejrzewany o zatrudnianie asystentów wyręczających go w działaniach artystycznych.

Jeden z najgłośniejszych obrazów Wierieszczagina, jakim z pewnością jest „Apoteoza wojny”, stanowi wyraźny sprzeciw wobec wojny, ma wymowę pacyfistyczną, będąc zarazem ostrzeżeniem i próbą ukazania katastrofalnych skutków działań militarnych.

Rozwiń więcej
Wasilij Wierieszczagin - "Apoteoza wojny"

Losowe tematy

„Ten obcy” – dalsze losy bohaterów...

Dalsze losy czwórki głównych bohaterów powieści „Ten obcy” Ireny Jurgielewiczowej według mnie potoczyły się szczęśliwie. Wakacje właśnie...

Opowiadanie o moich feriach zimowych...

Był piękny słoneczny dzień. Razem z mamą i tatą wyszliśmy przed dom. Każdy z nas miał swoją własną walizkę z niezbędnymi rzeczami. Poza kurtkami i ciepłymi ubraniami...

Czy warto być dobrym człowiekiem?...

Zanim zastanowimy się czy warto być dobrym człowiekiem pomyślmy co znaczy dziś bycie dobrym. Przede wszystkim w czasach gdy ludzie coraz bardziej zajęci są samymi sobą...

O czym mówią moje książki nocą...

„Książka nie jest tak fajna jak film!” – powiedział ostatnio mój kolega. „W filmie widzisz co robią bohaterowie słyszysz jak rozmawiają....

„O doktorze Hiszpanie” i „Pijaństwo”...

Uczty i biesiady zawsze stanowiły ważny motyw w kulturze i literaturze – w samym Piśmie Świętym pojawia się motyw ucztowania przed Bogiem (Wj 18 12). Rzecz to zupełnie...

Jaką rolę odgrywa cierpienie w...

Jednym z poważniejszych problemów „Zbrodni i kary” Fiodora Dostojewskiego jest rola cierpienia w ludzkim życiu. Pisarz opisuje jego znaczenie w kategoriach...

Wakacje w Polsce czy za granicą?...

W okresie wakacyjnym Polacy stają przed dylematem czy spędzić czasy w ojczyźnie czy wyjechać zagranicę. Co roku ten sam problem te same rozważania. Dawniej gdy wakacje...

Jak ludzie mogą być dla siebie...

Żyjemy w trudnych czasach gdy każdy z nas od najmłodszych lat jest zajęty tyloma różnymi sprawami że nie ma czasu dla innych ludzi. Tacy są nasi rodzice i tacy...

Prometeusz skowany Peter Paul Rubens...

„Prometeusz skowany” to przedstawienie mitologicznej sceny które zostało dokonane przez Rubensa. Opis Obraz przedstawia mężczyznę który przykuty...