Baśń jest gatunkiem literackim, częścią epiki. Często jest mylona, zwłaszcza w języku potocznym, z bajką. Bajki są jednak wierszowane, a to, co zazwyczaj mają na myśli ludzie mówiąc o bajkach, to właśnie baśnie.
Świat przedstawiony w baśniach jest fantastyczny – występują w nich magiczne stwory, mówiące zwierzęta lub rośliny. Pojawiają się również nieistniejące królestwa i władcy, których trudno szukać w podręcznikach historii. Postacie w baśniach zazwyczaj nie są bardzo skomplikowane – reprezentują pewien typ. Na przykład, kiedy czytam taki utwór, w którym pojawia się królewna, sprytny chłop lub mędrzec, to od razu wiemy o kogo chodzi. W końcu znamy takie postacie z innych baśni – nie musimy się więc za każdym razem zastanawiać, czy ten królewicz jest taki albo inny. Bo przecież zdajemy sobie sprawę, że królewicze w baśniach są przystojni, mają dobre serca i jeżdżą na białych koniach.
W baśniach bardzo wyraźnie przedstawione są prawdy moralne. Dowiadujemy się szybko, kto jest dobry, a kto zły, jakie zachowywanie warto naśladować, a jakie wiedzie ku zgubie. Dzięki temu możemy traktować baśnie, jako formę przekazywania mądrości. Dorośli opowiadają je, ponieważ chcą nauczyć swoje dzieci, jak należy postępować i na co trzeba uważać.
Baśnie zazwyczaj wywodzą się z legend i podań ludowych – często stanowią tylko literackie udoskonalenie opowieści, krążących wśród chłopów i mieszczan. W ten sposób powstał zbiór baśni braci Grimm. Bracia Grimm byli niemieckimi naukowcami, którzy przemierzali swoją ojczyznę i spisywali legendy, jakie przekazywali sobie prości ludzie.
Baśnie spisywano nie tylko w Europie – jeden z najstarszych i najpiękniejszych ich zbiorów to arabskie „Baśnie tysiąca i jednej nocy”. Jest to olbrzymia skarbnica orientalnych podań, klechd i opowieści!
Jednak baśnie nie zawsze stanowią tylko przeróbkę legend i ludowych podań. Pisarze wymyślają również własne historie – najlepszym przykładem jest tutaj duński pisarz Hans Christian Andersem.
Andersen powiedział również mądrą rzecz o samej istocie baśni. Stwierdził bowiem, że jego baśnie są przeznaczone dla dzieci, ale również dorosłym zalecał, by je czytali i próbowali zrozumieć ich sens. Bowiem prawda jest taka, że z prawd moralnych, zawartych w baśniach, skorzystać może człowiek w każdym wieku!
Katastrofizm należy do bardzo charakterystycznych prądów kulturalnych XX wieku a jego rozkwit przypada na dwudziestolecie międzywojenne. Jednak korzenie nurtu tkwią...
Obecne w najstarszej części „Bogurodzicy” archaizmy są niespotykane w innych polskich tekstach wieków średnich. Świadczy to o bardzo wczesnym powstaniu...
1. Ośmioletni Marcin Borowicz oddany panu Wiechowskiemu nauczycielowi w Owczarach (ma on przygotować chłopaka do nauki w gimnazjum). 2. Poznawanie zasad panujących w szkole...
W okresie starożytności rozwinęły się dwie popularne koncepcje filozoficzne: epikureizm i stoicyzm. Epikureizm wywodził się ze szkoły Epikura który wierzył że...
Motyw przyrody to jeden z najbardziej zróżnicowanych a zarazem pełniących odmienne funkcje motywów które wykorzystywane były przez różne epoki....
Jednym z najważniejszych motywów literackich obecnych w „Tangu” jest motyw konfliktu pokoleń. W swoim dramacie Sławomir Mrożek ukazuje to swoiste starcie...
„Pożegnanie powstańca” jest jedną z dwóch części dyptyku Artura Grottgera których tematyka wiąże się z powstaniem styczniowym. Płótno...
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
„Sąd Parysa” to obraz którego Rubens stworzył kilka wersji. Ostatnia z wersji datowana jest na około 1639 roku. Opis „Sąd Parysa” to bezpośrednie...