Wszystkie z ksiąg Pisma Świętego przedstawiają relacje Boga z człowiekiem. Istotne jest również otoczenie, w którym żyje człowiek – świat. Wzajemne stosunki między Stwórcą, a jego dziećmi przedstawiane są różnie na kolejnych kartach Biblii. Wizje tych relacji nie są sprzeczne, a raczej dopełniają się.
W Księdze Rodzaju Bóg tworzy świat i człowieka. Człowiek zostaje umieszczony w raju, gdzie otoczenie jest przyjazne. Nazywa poszczególne zwierzęta, co oznacza, iż Bóg wywyższył go spośród innych swoich tworów, uczynił władcą przyrody. Człowiek nie mógł jedynie zrywać owoców z Drzewa Poznania Dobra i Zła.
Bóg w Księdze Rodzaju jest blisko człowieka – rozmawia z nim, spaceruje pośród drzew rajskiego ogrodu. Kiedy jednak człowiek łamie jego zakaz, Stwórca okazuje swoją groźniejszą stronę – ludzie zostają wypędzeni z Edenu i skazani na cierpienie i śmierć, jakie wiążą się z życiem.
Bóg nie porzuca jednak swoich dzieci. Ludzie dostrzegają opiekę, jaką ich obdarza. Król Dawid woła w Psalmie 142:
Do Ciebie wołam, o Panie,
mówię: Ty jesteś moją ucieczką,
Ojciec Niebieski śledzi kroki człowieka, który go miłuje i usuwa czyhające na niego zagrożenia. Jest również powiernikiem, wysłuchującym żalów człowieka:
Wylewam przed Nim swą troskę,
wyjawiam przed Nim swą udrękę.
Widać wyraźnie, jak zmienił się świat od wygnania z Raju Adama i Ewy. Stał się pełen niebezpieczeństw i zła – w Psalmie mowa o „prześladowcach” i „więzieniach”. Owi dręczyciele są mocniejsi od Dawida. Gdyby nie boska opieka, dobry człowiek byłby zgubiony.
Najbardziej intymny charakter relacja między Bogiem, a człowiekiem widać w Pieśni nad pieśniami. Utwór ten ma charakter erotyczny, opisuje relacje dwójki kochanków (w dzisiejszym Singapurze księga ta jest zakazana jako pornograficzna!). Mężczyzna i kobieta oczekują na siebie i chwalą swoje piękno. „Pieśń nad Pieśniami” opowiada w sposób alegoryczny o miłości Boga i narodu wybranego. Dowodzi, że Bóg obdarza człowieka głęboką miłością – człowiek też nie powinien ograniczyć się do posłuszeństwa nakazom i wypełniania rytuałów. Powinien pokochać swojego Stwórcę i opiekuna.
Jak widać z powyższych przykładów, w Piśmie Świętym pojawiają się różnego rodzaju ujęcia relacji między Bogiem, a człowiekiem. Raz Bóg jest przedstawiany jako dobry, ale surowy ojciec, innym razem jako opiekun, wreszcie zaś – wręcz jako kochanek ludzkości. Wszystkie te stanowiska dopełniają się, tworząc niezwykły zapis kontaktów Stworzyciela z jego dziećmi. Pismo Święte przedstawia także opowieść o upadku świata – na początku człowiek rządzi naturą, przyroda jest mu przychylna. Jednak wkrótce na ziemię wkrada się śmierć i otoczenie człowieka staje się niebezpieczne – wtedy zaś jeszcze lepiej widać, jak istotna jest pomoc Boga.