Charakterystyka sposobu życia w ziemiańskim dworze na podstawie "Przedwiośnia" Żeromskiego

Powieść Stefana Żeromskiego zatytułowana „Przedwiośnie” to opowieść, która przedstawia dzieje młodego Cezarego Baryki, a jednocześnie poprzez jego przygody oraz obserwacje rysuje szeroki obraz społeczeństwa. Jednym z ciekawszych opisów i przykładów różnic w sposobie życia jest obraz codzienności mieszkańców dworku w Nawłoci.Młody Baryka trafia tam na zaproszenie swojego przyjaciela.

Osoby, które go zamieszkują zdają się być oderwane od wszelakich trosk oraz problemów. Mieszkańy dworku w Nawłoci wiodą życie, które nosi znamiona idylli. Uroczy dworek, położony w malowniczym miejscu zdaje się być miejscem wolnym od trosk.

Pobyt, na który Cezary Baryka został zaproszony przez Hipolita Wielosławskiego staje się okazja do obserwacji codzienności szlachty. Są to ludzie beztroscy, których nie dotyka ubóstwo pracujących u nich osób. Czas upływa na przyjemnościach, kolejnych posiłkach, a także na zabawie i towarzyszących jej romansach.

Młody Baryka, a wraz z nim czytelnik ma okazję zaobserwować warstwę społeczną, która nie troszczy się o osoy biedniejsze, lecz żyje zwracając uwagę jedynie na swoje dobro. Pojawiający się w powieści motyw dworu podejmowany był także przez innych twórców, między innymi przez Adama Mickiewicza w utworze zatytułowanym: „Pan Tadeusz”.

Stefan Żeromski w swojej powieści przedstawił nie tylko różne koncepcje rozwoju Polski oraz przyszłości kraju, ale także i różne warstwy, które ów kraj zamieszkiwały. Przedstawienie tego typu przybliża czytelnikowi obraz ówczesnej beztroskiej szlachty. Jedynym przykrym wydarzeniem, które ich spotyka jest śmierć jednej z kobiet. Mimo tego, ogólny obraz szlachty przedstawionej w utworze daleki jest od przedstawienia osób, których życie pełne jest problemów czy smutków.