Należę do osób, które mają w zwyczaju przywiązywać się do różnych przedmiotów. Mam kilka kolekcji, które bardzo sobie cenię i których nie chciałbym za nic stracić. Troszczę się o nie i czasem zastanawiam się, co w pierwszej kolejności wyniósłbym z domu na wypadek pożaru. Po głębszej refleksji stwierdzam jednak, że przecież nie to jest w życiu najważniejsze.
Najbardziej cenię sobie rodzinne ciepło, o które dba moja mama. Dzięki niej zawsze chętnie wracam ze szkoły, by jak najszybciej pochwalić się kolejną piątką lub poskarżyć na złą ocenę. Mama jest wyrozumiała, dlatego nigdy nie krzyczy na mnie, gdy coś mi się nie uda. Zamiast tego usiądzie, wysłucha, spróbuje pocieszyć i znaleźć rozwiązanie na moje problemy. Za to kocham ją najbardziej. Z tatą i młodszym bratem stanowimy natomiast najlepszy zespół piłkarski na świecie. Od wiosny do jesieni, w każde niemal popołudnie biegamy przed domem i gramy w piłkę nożną, doskonaląc naszą technikę i taktykę. Starsza siostra, choć wymagająca, też jest dla mnie drogą osobą, choćby dlatego, że nigdy nie odmawia, gdy potrzebuję pomocy. Zawsze chętnie i cierpliwie tłumaczy mi skomplikowane zadania domowe.
Rodzina to wielki skarb, ale nie mniejszym są świetni koledzy z podwórka, z którymi spędzam wolne chwile. Tak samo jak ja uwielbiają oni piłkę nożną, na bieżąco śledzimy wszystkie mecze ekstraklasy i dzielimy się później wrażeniami, pełni emocji. Razem też chodzimy do kina, gramy w różnego rodzaju gry i dzielimy się słodyczami, które dostajemy od kochających dziadków, cioć i rodziców. Dobrze jest mieć zaufanych kolegów, na których można liczyć i którzy dzielą nasze zainteresowania, wtedy nuda nam nie grozi.
Zastanawiając się nad tym, co jest dla mnie w życiu najważniejsze stwierdzam, że nie są to ani moje wspaniałe plakaty z wizerunkami najlepszych futbolistów świata, ani nawet skórzana piłka z autografami największych gwiazd polskiej piłki, którą otrzymałem na gwiazdkę. Najważniejsi są dla mnie moi najbliżsi, rodzina i koledzy, bez których życie byłoby szare i nudne, i bez których czułbym się bardzo samotny.