Odpowiedź na pytanie o szczęście sierotki Marysi nie jest łatwą. Dziewczynka pokazana jest jako osoba pracująca przy wypasie gęsi. Mała Marysia posiada jedynie swojego wiernego towarzysza w postaci pieska. Nie wie też, że sympatią obdarza ją chomik. Dziecko stara się pracować dobrze, jednak widać po nim, że nie jest zadowolonym ze swego losu.
Dowodem na nieszczęście sierotki jest piosenka przez nią śpiewana. Marysia zauważa, że nie potrzebuje bogactw, nie potrzebuje złota, zbytków. Jedyne, o czym marzy, to rodzinny dom. Prosi o to, by przyśniła jej się w nocy postać matki. Gdy ta się przed nią pojawia, dziewczynka mówi o tęsknocie i marzeniu, by matka zabrała ją do siebie.
Jednak w życiu Marysi są też i chwile radosne. Jedną z nich jest powitanie Gasia po przybyciu dziewczynki do chaty Skrobków. Pojawienie się jej w tym miejscu również dało jej radość. Dowiedziała się od dzieci, że ich losy posiadają pewne analogie. Po chwili siedziała przytulona z dwoma malcami.
Jedną z chwil szczęścia w życiu dziewczynki było także odnalezienie ziarna. Jest zadowolona, bo ona wraz z jej całą rodziną nie będą zmuszeni cierpieć głodu. Zwraca się do Skrobka „tatuńciu” i obydwoje cieszą się ze znaleziska.
Można zauważyć, że los sierotki uległ przemianie. Na początku poznaje się ją jako dziewczynkę, która nie potrafi się cieszyć, lecz spędza dni na tęsknocie za matką. Sierotka doznaje także ogromnej przykrości – jej gąski są martwe, a kobieta, u której pracuje jest zdenerwowana na Marysię. Dziewczynka jednak przeżywa odmianę. Poznaje krasnoludki, trafia do chaty Skrobków. Tam odnajduje nową rodzinę. Rozpoczyna się w jej życiu lepszy okres. Można powiedzieć, że od tego momentu sierotka była szczęśliwa.