Molier, zapewne jeden z najważniejszych komediopisarzy w historii literatury, tworzył w okresie uznawanym za czasy baroku. Mimo to rzadko przypisuje się go do owej epoki i można zauważyć, że pod pewnymi względami jego twórczość jest bliższa oświeceniu. Molier wyśmiewa fanatyzm, fundamentalizm religijny i hipokryzję – podejście takie łatwo powiązać z twórcami późniejszymi, takimi jak Wolter czy Diderot.
Również precyzyjna konstrukcja jego dramatów, czerpiących obficie z tradycji antycznej (np. „Skąpiec” oparty na dramacie rzymskiego autora Plauta), wydaje się nie wpasowywać w „rozbuchaną” estetykę baroku. Czy więc rzeczywiście francuski komediopisarz pozostawał niejako na uboczu swojej epoki? Wydaje się to nieco nieprawdopodobne, mimo wszystko. I faktycznie, bliższe przyjrzenie się twórczości autora pozwala dostrzec pewne wpływy baroku.
Przede wszystkim uwidaczniają się one w konstrukcji postaci. O ile intryga dzieł Moliera zazwyczaj jest bardzo precyzyjna, o tyle jej bohaterowie to prawie zawsze osoby dość groteskowe, odmalowane ze sporą przesadą. Harpagon, tytułowy „Skąpiec” oszczędza na wszystkim, chociaż jest człowiekiem bardzo zamożny – sąsiedzi mówią o nim, że wyjada owies własnym koniom. Tartuffe („Świętoszek”) zaleca wszystkim poprawę moralną, ale sam uważa, iż „wcale ten nie grzeszy, kto grzeszy w sekrecie”. Również tytułowy „Chory z urojenia” to postać omotana własnymi obsesjami, tym razem skupionymi na zdrowiu. Wydaje się, iż bohaterowie Moliera doskonale pasuje do barokowego umiłowania przesady i groteski.
Również humor francuskiego autora bywa dość przaśny i ocierający się o wulgarność. Bodaj ulubionym tematem żartów w „Chorym z urojenia” jest robienie lewatywy. Molier chętnie buduje również komizm na intrygach erotycznych – mężczyzna uwodzi kobietę, której mąż siedzi pod stołem i podsłuchuje wszystko („Świętoszek”). Prawdopodobnie tego typu dowcip cieszyłby się równą popularnością w Wersalu, jak i w pierwszym lepszym dworku szlacheckim w Polsce. Wpasowuje się bowiem doskonale w „grube” żarty, w jakich rozmiłowani byli ludzie baroku.
Twórczość Moliera umieścić można na pograniczu dwóch epok. Z jednej strony zapowiada ona myśl oświecenia, z drugiej jednak często opiera się na estetyce wypracowanej w czasach baroku. Molier jednak stosunkowo subtelnie wykorzystuje barokowe motywy, przez co współczesnemu obserwatorowi niełatwo je dostrzec.
Definicja cechy Mit to utwór którego korzenie sięgają czasów starożytnych a który miał przed sobą określone zadanie. Był to utwór religijny...
„Panny dworskie” to barokowy obraz który został stworzony przez Diego Velazqueza który jak sama nazwa wskazuje przedstawia scenę dziejącą się na...
Siedzę na tej wyspie od kilku lat a moim towarzystwem są tylko kozy i papuga. Ciekawe czy ktoś kiedyś przeczyta to co w tej chwili piszę? Jeśli tak zapewne uzna że bardzo...
Rozmowa Benedykta Korczyńskiego z synem stanowi jedną z istotniejszych scen w powieści „Nad Niemnem” ponieważ wyraźnie pokazuje konflikt pokoleń będący jednym...
„Architekt wszechświata” to miniatura nieznanego autorstwa której powstanie datowane jest na około XIII wieku. Przedstawiona na miniaturze postać zdaje...
Wydane w 1924 r. „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego szybko stało się dziełem niezwykle szeroko komentowanym. Oprócz niewątpliwych walorów artystycznych...
Definicja Orientalizm oznacza fascynację kulturą i dorobkiem cywilizacyjnym szeroko rozumianego Wschodu a więc krajów arabskich Indii Chin Japonii itp. Z pojęciem...
Definicja wyznaczniki budowa Tragedia to gatunek który powstał już w starożytności a związany był z oddawaniem czci bogom. Tragedia to utwór który...
2 sierpnia 1940 roku objąłem dowództwo nad Dywizjonem 303 złożonym z polskich pilotów. 1 września o godzinie 16.00 otrzymaliśmy rozkaz wyruszenia do walki....