Molier, zapewne jeden z najważniejszych komediopisarzy w historii literatury, tworzył w okresie uznawanym za czasy baroku. Mimo to rzadko przypisuje się go do owej epoki i można zauważyć, że pod pewnymi względami jego twórczość jest bliższa oświeceniu. Molier wyśmiewa fanatyzm, fundamentalizm religijny i hipokryzję – podejście takie łatwo powiązać z twórcami późniejszymi, takimi jak Wolter czy Diderot.
Również precyzyjna konstrukcja jego dramatów, czerpiących obficie z tradycji antycznej (np. „Skąpiec” oparty na dramacie rzymskiego autora Plauta), wydaje się nie wpasowywać w „rozbuchaną” estetykę baroku. Czy więc rzeczywiście francuski komediopisarz pozostawał niejako na uboczu swojej epoki? Wydaje się to nieco nieprawdopodobne, mimo wszystko. I faktycznie, bliższe przyjrzenie się twórczości autora pozwala dostrzec pewne wpływy baroku.
Przede wszystkim uwidaczniają się one w konstrukcji postaci. O ile intryga dzieł Moliera zazwyczaj jest bardzo precyzyjna, o tyle jej bohaterowie to prawie zawsze osoby dość groteskowe, odmalowane ze sporą przesadą. Harpagon, tytułowy „Skąpiec” oszczędza na wszystkim, chociaż jest człowiekiem bardzo zamożny – sąsiedzi mówią o nim, że wyjada owies własnym koniom. Tartuffe („Świętoszek”) zaleca wszystkim poprawę moralną, ale sam uważa, iż „wcale ten nie grzeszy, kto grzeszy w sekrecie”. Również tytułowy „Chory z urojenia” to postać omotana własnymi obsesjami, tym razem skupionymi na zdrowiu. Wydaje się, iż bohaterowie Moliera doskonale pasuje do barokowego umiłowania przesady i groteski.
Również humor francuskiego autora bywa dość przaśny i ocierający się o wulgarność. Bodaj ulubionym tematem żartów w „Chorym z urojenia” jest robienie lewatywy. Molier chętnie buduje również komizm na intrygach erotycznych – mężczyzna uwodzi kobietę, której mąż siedzi pod stołem i podsłuchuje wszystko („Świętoszek”). Prawdopodobnie tego typu dowcip cieszyłby się równą popularnością w Wersalu, jak i w pierwszym lepszym dworku szlacheckim w Polsce. Wpasowuje się bowiem doskonale w „grube” żarty, w jakich rozmiłowani byli ludzie baroku.
Twórczość Moliera umieścić można na pograniczu dwóch epok. Z jednej strony zapowiada ona myśl oświecenia, z drugiej jednak często opiera się na estetyce wypracowanej w czasach baroku. Molier jednak stosunkowo subtelnie wykorzystuje barokowe motywy, przez co współczesnemu obserwatorowi niełatwo je dostrzec.
Dwie podzielone murem części zamku oraz dwóch bohaterów między którymi wznosi się mur niezgody - tak można pokrótce zarysować fabułę „Zemsty”...
Niegdyś podróże zarezerwowane były tylko dla nielicznych. Przed wiekami przemieszczanie się z jednego miejsca na drugie było długotrwałe drogie i niebezpieczne....
Współczesny człowiek często słyszy radę by „być sobą”. Zachęcają nas do tego pisarze aktorzy dziennikarze. Często sprawiać to może zabawne wrażenie...
Renesans uchodzi za epokę w której ponownie odkryto pewne uroki życia „zapomniane” w średniowieczu. Wrócono do realistycznego przedstawiania ludzkiego...
Drogi Wojtku!Postanowiłem do Ciebie napisać ponieważ zbliżają się wakacje. Mam nadzieję że nie masz jeszcze żadnych planów ponieważ mam dla Ciebie propozycję....
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest dziełem niezwykle dynamicznym przykuwającym uwagę czytelnika zaskakującymi zwrotami akcji emocjonującymi potyczkami i wielkimi...
Greccy bogowie z pewnością należeli do postaci z tzw. „charakterem”. Nieobce były im czysto ludzkie namiętności – gniew skłonność do romansów...
Obraz przedstawiający scenę bitwy na polach Grunwaldu pomiędzy wojskami Władysława Jagiełły a żołnierzami zakonu krzyżackiego ukazuje epicentrum walki dwóch...
Historia miłości Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej która została przedstawiona w „Lalce” Bolesława Prusa skłania do refleksji nad istotą tego...
