Gdy myślimy o wierze, pierwszym naszym skojarzeniem jest wiara w Boga. Wierzyć możemy jednak w różne wartości, w otaczających nas ludzi i w nas samych. Czasem wiara, czy to religijna, czy zupełnie z religią niezwiązana, może okazać się prawdziwą siłą w pokonywaniu życiowych problemów. Dowodów na to, jak bardzo wiara może pomóc w przetrwaniu trudności, dostarcza nam literatura i film.
Wiara religijna była tym, co umacniało autora „Pana Tadeusza”, Adama Mickiewicza w trakcie emigracji. W „Inwokacji” wspomina wieszcz krajobrazy litewskie, tęskniąc za ich widokiem. Zwraca się też do Matki Boskiej Ostrobramskiej z prośbą o przeniesienie jego duszy w ojczyste rejony, by znów móc zaznać wszystkimi zmysłami piękna ojcowizny. Tego typu mentalny powrót byłby nie do zniesienia, gdyby nie wiara w to, że przyjdzie czas rzeczywistego powrotu do Polski. Przeświadczenie o tym deklaruje poeta w słowach: „Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono”, skierowanych do Maryi. Wiara w powrót do kraju oraz przekonanie, że w zamiarach tych sprzyja emigrantom Matka Boska, pozwala życiowemu rozbitkowi przetrwać chwile trudnej do zniesienia nostalgii.
Innego rodzaju wiara towarzyszyła bohaterce „Siłaczki” Stefana Żeromskiego, Stanisławie Bozowskiej. Przeświadczona o słuszności ideałów pozytywistycznych, zwolenniczka teorii Darwina oddaje się w całości pracy u podstaw, przenosząc się na zapuszczoną wieś, gdzie stara się szerzyć edukację wśród prostego ludu. Poświęcenie dla ideałów przypłaci młoda nauczycielka życiem, gdyż zapadając na tyfus, umiera w skromnej wiejskiej izdebce. Towarzyszący jej w chwili śmierci dawny znajomy ze studiów, doktor Paweł Obarecki, podziwia tę kobietę za wierność przekonaniom, której zabrakło jemu samemu. Życie, jakie prowadziła Stanisława Bozowska, musiało być trudne, pewne wyzwań i niewygód, wiara w ideały pomagała jej jednak w walce z przeciwnościami i chorobą, choć prawdopodobnie to ona doprowadziła ją do śmierci.
Wiara pomogła przetrwać piekło Giosuému, małemu bohaterowi filmu „Życie jest piękne”, który daje się przekonać ojcu, że pobyt w obozie koncentracyjnym to gra. Podporządkowując się zaleceniom Guido, chłopiec skutecznie ukrywa się przed wszechobecnymi esesmanami i opuszcza obóz cały i zdrowy w czołgu amerykańskich żołnierzy. Historia ta pokazuje, że czasem wiara w kłamstwo może okazać się zbawienna. Gdyby bowiem chłopak miał świadomość, w jak wielkim niebezpieczeństwie się znajduje, jego życie stałoby się koszmarem i być może nie doczekałby szczęśliwego finału. Wiara w ojcowskie zapewnienia dała mu natomiast poczucie siły w walce o własne życie.
Przykłady z literatury i filmu przekonują nas, że wiara może być niezbędna w trudnych sytuacjach życiowych. To ona nakazuje nam walczyć do końca naszych sił, w celu osiągnięcia podjętych zamierzeń. Ona także dodaje otuchę w chwilach smutku i nostalgii. Bez wątpienia więc pomaga wiara człowiekowi w zmaganiu się z przeciwnościami losu.