Czy zgadzasz się z twierdzeniem, że nie bogactwo jest przyjacielem, ale przyjaciel bogactwem?

Dzisiejszy świat zachęca, by przywiązywać dużą wagę do dóbr materialnych. W telewizji oglądamy teledyski, na których gwiazdy muzyki obnoszą się ze swoimi willami i limuzynami. W Internecie czytamy artykuły wychwalające zdolnych przedsiębiorców – młodzi miliarderzy, tacy jak twórca facebooka David Zuckerberg, stają się naszymi bohaterami. Chcemy naśladować ludzi sukcesu, nosić ubrania, takie jak oni, oglądać filmy, które nam polecają. Samo w sobie nie jest to złe – w końcu osoby pomysłowe i pracowite to nienajgorszy wzór. Gorzej, że zapatrzeni w dobra materialne, często zapominamy o tym, iż nie są one prawdziwym celem życia i nie one dają szczęście. Mądrzy ludzie mawiają, że nie bogactwo jest przyjacielem, ale przyjaciel jest bogactwem. Zgadzam się w pełni z tym twierdzeniem.

Bogactwo jest czymś bardzo niestałym. W dobie kryzysu finansowego codziennie czytamy o wczorajszych miliarderach, którzy w ciągu nocy stracili wszystko. Ktoś, kto niedawno był w naszych oczach „królem życia”, teraz staje się jednym z nas. Z przyjaźnią jest inaczej. Nie musimy się obawiać, że prawdziwy przyjaciel opuści nas w ciągu kilku godzin. Wręcz przeciwnie! Kiedy upadamy pod ciężarem problemów, on stoi obok nas i pomaga nam się podnieść. Nie interesują go nasze pieniądze, spędza z nami czas dla naszego poczucia humoru, wspólnych rozmów. Cieszy się z naszych sukcesów, ale w chwili porażki nie zostawi nas samych.

Historia i mitologia daje co najmniej dwa wzruszające przykłady refleksji nad bogactwem i przyjaźnią. Mityczny król Midas otrzymał dar od boga Dionizosa – pan wina miał spełnić jego życzenie. Midas zażyczył sobie, by wszystko, czego dotknie zmieniło się w złoto. Nie trzeba było jednak wiele czasu, by władca przekonał się o mrocznych stronach swojej decyzji. Również jedzenie, którego dotykał, przeistaczało się w drogocenny metal i królowi zagroziła śmierć z głodu. Ostatecznie jednak dobry Dionizos zabrał mu ów straszny dar. Gdyby Midas zamiast złota zażyczył sobie miłości i przyjaźni, nie musiałby lękać się o swoje życia. Przyjaciel z pewnością nakarmiłby króla, nawet gdyby ten utracił swoje państwo. Natomiast złoto mogło mu przynieść tylko zagładę. Warto pamiętać o tej opowieści, bowiem w mitach zawarta jest mądrość ludzkości.

Inny przykład również pochodzi ze starożytności. Rzymski cesarz Tytus miał sobie uświadomić pewnego razu, że od rana nie uczynił niczego dobrego dla swoich przyjaciół. Rzekł wtedy: „Przyjaciele, straciłem dzień”. Władca Rzymu był wówczas zapewne najpotężniejszym człowiekiem na świecie – mógł wznosić akwedukty i amfiteatry, podbijać narody lub dawać im wolność. A mimo to pamiętamy go przede wszystkim ze względu na jego słowa o wartości przyjaźni. Wydaje mi się to bardzo wymowne – pokazuje bowiem, co jest naprawdę istotne.

Przyjaźń to rzecz ważniejsza od pieniędzy. Ani złoto, ani kart kredytowe nie dadzą nam szczęścia i bardzo łatwo mogą nas opuścić. Co innego przyjaciel – z tym możemy się dzielić radością, ale wspomaga nas on też w chwili smutku.