Dlaczego dzieci chcą być dorosłe, a dorośli chcą być dziećmi? | wypracowanie

Wielu moich kolegów powtarza często, że chcieliby już być dorośli. Sam często o tym marzę, zwłaszcza kiedy rodzice zabraniają mi robić coś, na co mam wielką ochotę – wyjść wieczorem z domu albo spróbować jakiegoś niebezpiecznego sportu. Jednocześnie dorośli nieraz wzdychają do bezproblemowego życia w okresie dzieciństwa. Chyba każdy zastanawia się, skąd taka różnica zdań. Wydaje mi się, że każda ze stron ma nieco racji, w swoich tęsknotach.

Dzieci i młodzież nie bez powodu tęsknią za dorosłością. W końcu człowiek, który skończył osiemnaście lat, ma dowód i prawo jazdy, posiada mnóstwo możliwości! Kiedy do kin wchodzi nowy, ciekawy film i chcemy go obejrzeć, musimy poprosić dorosłych o pieniądze na bilet, sprawdzić połączenia autobusowe lub tramwajowe i dowiedzieć się, czy film jest dozwolony dla naszej grupy wiekowej. Dorosły nie ma takich problemów – zazwyczaj dysponuje już własnymi pieniędzmi, może więc wsiąść do samochodu i pojechać do kina, nie zastanawiając się, czy pani w kasie nie odeśle go z kwitkiem, bo jest za młody. A to tylko jeden przykład!

Ale można też zrozumieć dorosłych, którzy z rozrzewnieniem wspominają młode lata. W końcu my nie musimy zarabiać na swoje utrzymanie, płacić podatków i wypełniać niezliczonych dokumentów – a nasi rodzice, jak najbardziej. My przejmujemy się piątkową klasówką, nasi opiekunowie tym, byśmy mieli co zjeść, w co się ubrać i by nie groziły nam żadne problemy zdrowotne. Kiedy dziecko jest chore, zazwyczaj cieszy się, że ominą go lekcje w szkole i cały dzień będzie oglądać telewizję – dla dorosłego choroba dziecka to niezliczone problemy z załatwieniem doktora, lekarstw, kłopoty związane z ubezpieczeniem. My jesteśmy od tego wszystkiego wolni!

Wydaje mi się, że obie strony mają swoje racje. Dorośli często zapominają, że bycie dzieckiem wiąże się z mnóstwem ograniczeń. W końcu, czy czterdziestoletni, poważny człowiek może sobie wyobrazić, że nie zostanie wpuszczony do kina? Ale też dzieci nie biorą pod uwagę, przed jakimi problemami stoją dorośli. Gdy to zrozumiemy, będziemy bardziej doceniać naszych rodziców i wychowawców!