Dziwny jest ten świat. Rozprawka

Wielki polski muzyk, Czesław Niemen, śpiewał w swoim najsłynniejszym przeboju:

Dziwny jest ten świat,
gdzie jeszcze wciąż
mieści się wiele zła.

Niestety, chyba każdy zmuszony jest przyznać rację wybitnemu artyście. Nasza planeta, która mogłaby być tak cudownym miejscem do życia, wypełniona jest zawiścią, nieszczęściami i cierpieniem. Oczywiście nie zaskakują katastrofy naturalne. Nie dziwimy się temu, że wybuch wulkanu zniszczył wiele domów, czy temu, iż tornado spowodowało duże straty. Współczujemy ofiarom, jednak – rozumujemy – takie rzeczy zawsze miały i będą miały miejsce. Tym, co trudno pojąć, jest natomiast okrucieństwo ludzi wobec siebie samych.

W końcu zdajemy sobie sprawę, że każdy z nas ma uczucia. A mimo to ranimy się bez żadnego zastanowienia. Nie tylko ranimy, ale i zabijamy. Dla nas, obywateli spokojnej Unii Europejskiej, wojna jest zazwyczaj czymś, co znamy głównie z telewizji. Ale dla tysięcy ludzi stanowi ona część otaczającego ich świata! Ukraińcy, czy Syryjczycy muszą radzić sobie z życiem w cieniu walk i śmierci. Wojna niczego nie buduje, przynosi tylko zniszczenie i straty. A mimo to od wieków ludzie nie mogą się oduczyć jej prowadzenia, jakby była jakimś wybitnie pasjonującym sportem. Czy można o tym wszystkim pomyśleć i nie odczuć choć na chwilę głębokiego zdziwienia?

Inną niezwykłą sprawą jest bieda. W końcu technika rozwija się nieustannie. Każdego dnia słyszymy informacje o nowych technologiach, interesujących wynalazkach, cudownych wręcz przedmiotach. A jednocześnie nauka nie potrafi zapewnić każdemu człowiekowi godnego życia. Ludzie z bogatych krajów wydają tysiące złotych na najnowsze gadżety – a ich bliźni z biedniejszych państw marzą o kilku groszach, by móc kupić sobie dodatkową miskę ryżu lub posłać dzieci do szkół. W zamożnych miastach wyrzuca się na śmietnik tony żywności, a w tym samym czasie ludzie cierpią z powodu głodu lub niedożywienia. Nieraz widzimy na filmach sceny „bitew na jedzenie”, kiedy bohaterowie obrzucają się w stołówkach ciastkami, ziemniakami i sałatką. Co czuje osoba, która widzi taki film, a od dawna nie mogła zjeść ciepłego posiłku (pamiętajmy, że kino w krajach ubogich jest bardzo popularne i tanie, więc nawet nędzarze mogą sobie pozwolić na seans, by oderwać się na chwilę od zmartwień).

Nie da się ukryć, że Czesław Niemen miał całkowitą rację. Wszyscy ludzie powinni być braćmi. A mimo to toczymy ze sobą wojny. Każdy zasługuje na jedzenie i możliwość zdobycia edukacji – a miliony ludzi głodują i są pozbawione dostępu do szkół. W tym czasie w bogatych krajach wydajemy pieniądze na rzeczy zupełnie niepotrzebne. Jak podsumować to wszystko lepiej, niż powtarzając: „dziwny jest ten świat”.