Edward Munch, Taniec życia - opis, interpretacja i analiza obrazu

W olejnym obrazie „Taniec życia”, namalowanym w latach 1899-1900, Edvard Munch zawarł elementy symbolizmu, osobistych doświadczeń, a zarazem przedstawił epizod z życia jego ojczystej Norwegii. Dzieło jest bowiem inspirowane letnimi uroczystościami w Aasgardstrand.

Na tle zachodzącego słońca, na zielonej powierzchni (trawie?) tańczy kilkanaście postaci – mężczyźni w czarnych frakach, z ubranymi na biało kobietami. Pośrodku kompozycji znajduje się wyróżniająca się para. Mężczyzna to zapewne sam Munch, natomiast kobieta ma na sobie czerwoną suknię – żadna inna postać na obrazie nie nosi tej barwy. Niektórzy interpretatorzy uważają, iż kobieta to Dagna, żona Stanisława Przybyszewskiego, ukochana artysty.

Postać po lewej, to odziana na biało kobieta, wyciągająca dłoń do kwiatu. Symbolizuje ona dziewictwo, natomiast ubrana na czarno kobieta po prawej, to symbol starości. Zapewne obie postaci to ta sama osoba – Tulla Larsona, kochanka artysty.

Te trzy kobiety są kluczowe dla odczytania obrazu. Oznaczają one w gruncie rzeczy tę samą, abstrakcyjną postać kobiety, czy wręcz każdego człowieka. Od dziewiczej niewinności, poprzez wiek dojrzały, spędzony razem z mężczyzną, aż do samotnej starości. Te etapy życia odbywają się w świecie pochłoniętym tańcem – ludzie są obok siebie, ale każdy skupiony jest na partnerze, nikt nie zwraca uwagi na przemijanie, jakie ma miejsce obok nich.

Płótno Muncha symbolizuje życie, a zarazem jest wyrazem bardzo osobistej melancholii.