Frida Kahlo była jedną z najbardziej barwnych i interesujących postaci dwudziestowiecznego malarstwa. Jej twórczość często określana jest jako połączenie realizmu, symbolizmu i surrealizmu, które inspirowane było głównie głębokimi emocjami oraz cierpieniem. Właśnie do dzieł tego nurtu zaliczyć można „Dwie Fridy” – być może najbardziej rozpoznawalne płótno autorstwa meksykańskiej artystki.
Opis
Obraz namalowany został techniką olejną, a jego wymiary to 173,5 x 173cm. Przedstawia on dwie postacie artystki (jest więc autoportretem), które siedzą obok siebie, trzymając się za ręce. Frida znajdująca się po lewej stronie odziana jest w białą, koronkową suknię (przypomina nieco suknię ślubną) z wieloma zdobieniami. Z kolei druga Frida nosi znacznie skromniejszy strój – niebieską bluzkę z pomarańczowymi pasami oraz długą brązową spódnicę z białym zdobieniem.
Między dwiema postaciami istnieje szczególna więź. Chodzi tu nie tylko o uścisk dłoni, ale także połączenie aortą, która zespala ich dwa serca. Warto zwrócić uwagę, że Frida w białej sukience trzyma w dłoni nożyczki chirurgiczne, tamując nimi krwotok, a czerwone plamy widnieją na jej stroju. Z kolei jej serce, porównane do odpowiedniczki, zdaje się rozdarte, złamane. Druga Frida także dzierży pewien przedmiot – jest to maleńki amulet ukazujący zdjęcie Diego Rivery – męża artystki.
Za siedzącymi postaciami rozciąga się budzące niepokój, posępne tło. Przypomina ono pierzaste, postrzępione chmury o barwach przechodzących z szarości do intensywnej czerni.
Analiza i interpretacja
„Dwie Fridy” namalowane zostały w 1939 r., a więc w okresie rozstania meksykańskiej malarki z Diego Riverą (grafikiem, architektem i działaczem ruchu komunistycznego). Dlatego obraz często postrzegany jest jako przejmujący wyraz samotności. Lewą postać Fridy to kobieta odrzucona przez męża, o czym świadczą plamy krwi oraz „złamane” serce. Zaś druga wciąż cieszy się jego uczuciem – jej serce jest całe, a w dłoni spoczywa zdjęcie umiłowanego.
Obraz Fridy Kahlo jest niezwykle sugestywnym przedstawieniem wpływu miłości na życie oraz bólu i cierpienia, jakie towarzyszą samotności. To także wyraz ciągłości doświadczeń wpisanych w życie jednostki. Wcześniejsze konstytuują przyszłość, dają siłę, pozwalają stawić czoła przeciwieństwom.
„Ferdydurke” jest powieścią przesyconą groteską. Przejawia się ona zarówno w fabule utworu jak i w sposobie jej prezentacji a więc konstrukcji języku...
„Chłopi” Władysława Reymonta są powieścią małopolską na co wskazują cechy narracji stylu a także kompozycji i konstrukcji świata przedstawionego. Narracja...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
„Szkoła ateńska” to fresk który został stworzony przez artystę o nazwisku Rafael Santi. Dzieło powstało w epoce renesansu. Znajdujący się w Pałacu...
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Definicja Stoicyzm to obok epikureizmu jedna z najważniejszych szkół filozoficznych powstała w starożytności. Za jego twórcę uważa się Zenona z Kition....
Danusia Gawlikówna i Elza (Elżbieta) Jezierska to dwie główne bohaterki powieści Jadwigi Korczakowskiej pt. „Spotkanie nad morzem”. Obie mają po...
„Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej nie jest typową powieścią tendencyjną jak np. inna książka pisarki pt. „Marta”. Można jednak wskazać w tym dziele...
