Greccy bogowie z pewnością należeli do postaci z tzw. „charakterem”. Nieobce były im czysto ludzkie namiętności – gniew, skłonność do romansów, zawiść. Często nawet antyczni pisarze zastanawiali się, jak to możliwe, że ci, co rządzą światem, zachowują się nie lepiej niż śmiertelnicy. Może dlatego właśnie w świecie jest tyle zła i niesprawiedliwości, że bogowie kłócą się ze sobą, zamiast postarać się naprawić jego wady?
Co ja bym zrobił na ich miejscu? Podejrzewam, że z moim charakterem zachowywałbym się nie lepiej niż Zeus, czy Posejdon i bawił się losami herosów i tytanów. A może nie? Może właśnie znalazłbym dość sił, by poprawić świat? Jeśli tak, to od czego bym zaczął?
Z pewnością czuwałbym nad ludźmi, by nie sprowadzali na siebie różnych nieszczęść. W końcu wojny trojańskiej byłoby łatwo uniknąć, gdyby Helena nie wpadła w oko nie temu człowiekowi, co trzeba. Ale i tu pojawiają się wątpliwości: czy boską mocą mógłbym odwrócić spojrzenie Parysa, czy jednak miłość okazałaby się silniejsza?
Nie karałbym też Prometeusza za przyniesienie ludziom ognia – zamiast tego wspomógłbym go w dziele poprawy losy człowieka. Poprosiłbym mojego boskiego brata, Hermesa, by zesłał śmiertelnym w prezencie jakieś interesujące wynalazki – kto wie, może dzięki nim już starożytni Grecy lataliby w kosmos?
Starałbym się również promować talenty ludzkie – gdybym mógł zmienić świat, nikt nie słyszałby o ubogim poecie, czy wybitnym śpiewaku żyjącym w nędzy. Wszyscy oni otrzymywaliby dary godne ich umiejętności. Zamiast nich z kłopotami finansowymi borykaliby się wszelkiej maści oszuści i złodzieje.
Wziąłbym też pod „skalpel” przyrodę – już nigdy katastrofy naturalne nie prowadziły by do głodu i śmierci. Deszcz zawsze padałby w odpowiedniej ilości, by nieść ludziom ochłodę, a uprawom wilgoć. Pól nigdy nie niszczyłaby susza ani wylewy rzek.
Wydaje mi się, że z boską mocą byłbym w stanie stworzyć świat sprawiedliwy i przyjazny jego mieszkańcom. Ale może tylko tak mi się wydaje – w końcu gdyby to było łatwe zadanie, bogowie już dawno by je wykonali.
Rozwój nowożytnych miast wiązał się z napływem nowych mieszkańców. Przestrzenie te z racji dostępności pracy mieszkań i innych udogodnień stały się...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza ukazuje nie tylko piękno litewskiego krajobrazu ale także rozbudowaną zróżnicowaną panoramę ówczesnej szlachty....
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
Po zniszczeniu Troi pragnąłem wrócić do kraju ojczystego Itaki oraz do swych bliskich – żony Penelopy i syna Telemacha. Niestety gniew Posejdona powodował że...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
