Jeden dzień z życia średniowiecznego chłopa

Jestem zagrodnikiem – posiadam własne pole, choć może odpowiedniejszym określeniem byłby własny kawałek ziemi. Od samego rana staram się pracować. Moje wyjcie na pole poprzedza skromne śniadanie. Zazwyczaj jem kaszę. To jeden z najłatwiej dostępnych, a zarazem sycących posiłków. Ponieważ jest już sierpień, czeka mnie wiele pracy. To ten okres, w którym mam okazję zebrać płody rolne z mojego pola.

Wychodzę rano, niosąc w ręku sierp. Swój dzień spędzam na polu, zbierając zboże. To dopiero początek mojej pracy. Niebawem będę musiał młócić ziarno, a następnie za pomocą żaren wytworzyć z niego mąkę. Dzisiejszego dnia jednak pracuje z całych sił aby ścięte przeze mnie zboże niebawem mogło zostać przetworzone, a jego większa część została oddana jako dziesięcina. Zobowiązany jestem do uszczuplania swoich płodów rolnych o poszczególne daniny.

Mój dzień upływa na ciężkiej pracy. Podczas niego spożywam jeszcze posiłek. Zazwyczaj również składa się on z kaszy lub z produktów zbożowych. Rzadko zdarza się, że jest on urozmaicony na przykład mięsem w niewielkiej ilości. Gdy wrócę, muszę oporządzić zwierzęta. Cieszę się, ze je posiadam, tak samo jak cieszę się z własnego fgamentu ziemi. Własny kawałek pola to przywilej mojego statusu. Wielu chłopów nie posiada nawet tego na własność, choćby tak maleńkiego jakie ja mam.

Mój dzień kończy się wraz zapadnięciem ciemności. Zasypiam w swej sieni razem z rodziną. Kolejny dzień będzie podobny do poprzedniego. Rytm mojego życia wyznaczają pory roku i prace konieczne do wykonania w poszczególnych okresach. Nie narzekam jednak na swój los, a staram się ciężko pracować, choć nie raz mnie to przerasta.