Figura matki jest istotna we wszystkich kulturach, ale nie będzie przesadą stwierdzenie, że szczególną rolę zdobyła w kulturze polskiej. W końcu nawet w języku obiegowym funkcjonuje sfomułowanie „matka-Polka” – wyraża ono uznanie dla kobiety, która poświęca samą siebie dla rodziny i/lub ojczyzny. Istotną rolę postacie matek odgrywają również w literaturze – tutaj przywołać można „Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego i „Granicę” Zofii Nałkowskiej.
W pierwszej z powieści wyróżnia się postać Jadwigi Baryki. Nie znajduje ona szczęścia u boku męża, więc całą miłość przelewa na syna, Cezarego. Pragnie „przychylić mu nieba”, jednak nie potrafi go wychować – uniemożliwia jej to obsesyjna miłość do potomka. Chłopak nie spotyka się ze stanowczą krytyką, nawet gdy przyłącza się do ruchu komunistycznego, potępianego przez Jadwigę. Kobieta nie jest w stanie odwieść Cezarego od wdawania się w niebezpieczne przedsięwzięcia, chociaż troskę o niego przypłaca ustawicznym niepokojem i zszarganymi nerwami. Równocześnie sama podejmuje się ryzyka i trudów, by syn nie musiał głodować. Cezary dopiero po skonaniu matki zauważa głębię jej miłości.
Macierzyństwo jest natomiast niemiłe Romanie Bieckiej z powieści „Granica”. Jej córka Elżbieta marzy o trosce i uwadze ze strony rodzicielki, ta jednak preferuje radości „światowego życia” – bale, towarzystwo, uwodzenie mężczyzn. Wreszcie całkowicie odżegnuje się od obowiązków, powierzając wychowanie córki krewnej. Sama zaś wyjeżdża z nowym ukochanym. Brak miłości wywiera olbrzymi wpływ na Elżbietę, która później ze wszystkich sił stara się stworzyć „domowe ognisko”. Nie udaje jej się to, bowiem jej starania zmieniają się w groteskę. Przebacza mianowicie mężowi wszelkie zdrady, ale wyrozumiałość ta nie ocala jej małżeństwa. Wreszcie sama opuszcza córkę i powtarza błędy poprzedniego pokolenia.
„Przedwiośnie” i „Granica” ukazują różne sylwetki matek i ich relacji z potomstwem. Co jest wspólne dla owych relacji zarysowanych w obu powieściach, to ich jednostronność. W przypadku Baryków matka marzy o wzajemności i poświęca się dla Cezarego – jednak przed śmiercią nie doczekuje się ciepła ze strony syna. W „Granicy” pragnienie miłości wyraża Elżbieta, niedostrzegana przez matkę. W obu przypadkach skutkuje to olbrzymim cierpieniem. Kolejnym wnioskiem po zestawieniu powieści jest to, że ani przesadna troska (Jadwiga Baryka) ani przesadna beztroska (Romana Biecka) o potomstwo nie sprzyja jego wychowaniu.
Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...
Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....
Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...
„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....
Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...
Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...
Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...
„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...
Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...