Każdy z nas poszukuje autorytetów, osób, które mógłby naśladować. Wybór właściwego wzorca jest bardzo istotny – często nie robimy czegoś złego, bo myślimy „oj, przecież X by tak nigdy nie postąpił”. To w sumie dość oczywiste. Jeśli dla kogoś autorytetem jest Zawisza Czarny, symbol cnót rycerskich, to nie należy się raczej spodziewać, że ten ktoś będzie dumny ze swoich kłamstw i oszustw! Wręcz przeciwnie, będzie się raczej starał unikać takiego postępowania. Również ja mam swój autorytet – jest nim ksiądz profesor Michał Heller.
Wydawać się to może dość oryginalne – ksiądz autorytetem dla młodego człowieka? Przecież w naszych czasach dużo bardziej modne jest wzorowanie się na gwiazdach rocka, aktorach czy milionerach. Skromny kapłan i naukowiec nie pasuje do takiego towarzystwa! A jednak wydaje mi się, że w postaci księdza Hellera odnaleźć można natchnienie i inspirację do różnego rodzaju działań!
Przede wszystkim jest on dowodem, że można się realizować w dziedzinach, które pozornie mają ze sobą mało wspólnego. Ksiądz Heller jest duchownym i teologiem, a zarazem wielkim specjalistą od kosmologii i fizyki. Zazwyczaj człowiekowi trudno osiągnąć coś ważnego w jednej dziedzinie, a tutaj mowa o kimś, kto zgłębił dwie bardzo różne i bardzo skomplikowane gałęzie wiedzy. Przecież zaznajomienie się z teologią wymaga lektury setek grubych i skomplikowanych rozpraw. Największe dzieło świętego Tomasza, „Suma teologiczna” ma trzydzieści kilka tomów, a teolog musi się też orientować w twórczości wielu innych pisarzy, znać mnóstwo języków i koncepcji filozoficznych! Samo to wystarczyłoby wielu osobom na zajęcie na całe życie. A ksiądz Heller łączy karierę teologa ze znajomością kosmologii, która jest równie skomplikowaną dziedziną wiedzy. Przecież poznawanie sekretów kosmosu wymaga opanowania matematyki i fizyki! Profesor Heller jest więc równocześnie wspaniałym humanistą, jak i znawcą nauk ścisłych. Staram się pamiętać o tym wzorze, gdy odczuwam pokusę, by nie uczyć się na jakichś lekcjach w szkole. Jak mogę mówić sobie „nie opanuję tego materiału”, skoro inni potrafią świetnie poznać rzeczy tak różne i tak skomplikowane, jak teologia i fizyka!
Ksiądz Heller budzi też szacunek tym, że potrafi łączyć wiarę z pracą naukową. W dzisiejszych czasach wydaje się często, iż moralność i religia odchodzą do lamusa. Niektórzy szydzą, że do kościoła chodzą już tylko osoby starsze, niemające kontaktu ze współczesnym światem. Profesor Heller dowodzi czego innego – że można być jednocześnie wielkim naukowcem i skromnym chrześcijaninem!
Postać księdza Hellera jest dla mnie wzorem. Inspiruje do porządnej nauki, a zarazem zachęca, by pozostać wiernym wobec swoich przekonań. A w dzisiejszym świecie obie te rzeczy są bardzo trudne!