Liberalizm to nurt polityczny (ideologia), kładący szczególny nacisk na wolność polityczną i gospodarczą. Historycy idei doszukują się korzeni liberalizmu już w myśli średniowiecznej, jednak do systematyzacji doktryny doszło dopiero w późniejszych stuleciach. Do najważniejszych wydarzeń, doprowadzających do powstania tego prądu politycznego, zalicza się angielską wojnę domową. Przerażony popełnianymi wówczas zbrodniami Tomasz Hobbes napisał traktat „Lewiatan”. Była to pochwała władzy absolutnej, która z dzisiejszej perspektywy wydawać się może wręcz totalitarna (władca w idealnym państwie Hobbesa miał prawo decydować o sprawach religijnych i dekretować, w co jego poddani mają prawo wierzyć). Jednak w stosunku do wcześniejszej myśli politycznej, Hobbes dodał bardzo istotną rzecz – mianowicie według jego teorii obywatele oddają swoją wolność władcy, w zamian za ochronę. Władza pochodzi więc od ludu i królowie dopiero od niego ją otrzymują, nie są zaś jej posiadaczami z „woli Boga” (Dei gratia). Była to tak zwana teoria umowy społecznej, niezwykle istotna dla późniejszej myśli liberalnej.
W ciągu XVIII wieku liberalizm doczekał się tak istotnych myślicieli, jak John Locke, czy David Hume. Na skutek rewolucji amerykańskiej postały Stany Zjednoczone Ameryki – państwo, którego konstytucja opierała się na zasadach liberalizmu. Koncepcje liberalne zostały rozszerzone na całą Europę za sprawą rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich.
XIX wiek uchodzi powszechnie za stulecie liberalizmu. Wówczas to zasady drogie liberałom, takie jak wolność prasy i zgromadzeń, rządy konstytucyjne, czy wolność gospodarcza zyskały powszechną aprobatę. Nawet w najbardziej reakcyjnych krajach władcy czuli się zobowiązani nadawać konstytucje. Co jednak interesujące, liberalizm niekoniecznie był tożsamy z demokracją. Dzisiaj wydaje nam się, że trudno rozróżniać te dwie idee – i mówimy często o demokracji liberalne. Ale liberałowie XIX wieku chcieli wolności i równości wobec prawa – ale niekoniecznie pragnęli, by przedstawiciele niepiśmiennych, ubogich chłopów zasiadali w parlamencie. Zmieniło się to jednak z biegiem czasu.
W wieku XX ideały liberalizmu znalazły się pod atakiem ideologii totalitarnych – faszyzmy i komunizmu. W porównaniu z nimi liberalizm często wydawał się słaby, ale ostateczne zwycięstwo należało do niego.
Liberałowie cenią wolność bardziej niż bezpieczeństwo. Uważają, że państwo nie powinno wtrącać się za bardzo w życie obywateli, a już na pewno nie powinno interweniować w gospodarkę.
Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” uchodzi za jedno z najbardziej przejmujących dzieł literackich z przełomu XIX i XX wieku. Sam tytuł sugeruje...
Ignacy Rzecki jest jednym z pierwszoplanowych bohaterów „Lalki” Bolesława Prusa. Podobnie jak protagonista dzieła - Stanisław Wokulski - postać ta odznacza...
Pierwszy dzień w szkole zawsze jest dla ucznia wydarzeniem stresującym. W końcu wracamy po długich wakacjach w czasie których przywykliśmy do błogiego lenistwa późnego...
Epikureizm oraz stoicyzm to kierunki filozoficzne które powstały w czasach starożytnych. Pierwszy z nich w swoich założeniach odwoływał się do ludzkiego powołania...
„Kompozycja VII” Wassila Kandinsky’ego wydawać się może dziełem pełnym chaosu i nieuporządkowania. Widz który nie zna korzeni dzieła wyrobić...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Na utrzymanym w akademickiej stylistyce obrazie „Konstytucja 3 maja” Jana Matejki rozpoznajemy twarze wielu historycznych postaci oświeceniowej Polski: króla...
Poeci od wieków wypominali swoim rodakom wady i przywary. Satyra była środkiem który miał na celu poprawę obyczajów i sytuacji politycznej zmotywowanie...
Ballada to gatunek który był niezwykle popularnym w okresie romantyzmu. Posiadający zarówno cechy liryki epiki jak i dramatu dawał on szerokie pole do manifestacji...
