Mój wymarzony zawód

Jedną z najważniejszych wyborów w życiu jest decyzja, jaki zawód obrać. Powtarza się często, że po odpowiednim wyborze nie przepracuje się w życiu ani jednego dnia – bo każdy dzień będzie czystą radością! Wydaje mi się, że to słuszna myśl. Wystarczy spojrzeć na osoby, które są zakochane w swoim zawodzie. Jest on dla nich prawdziwą pasją i daje im wielką satysfakcję. Takie osoby nieraz żałują nadejścia weekendu i tego, że nie mogą robić tego, co lubią najbardziej! A nawet gdy odpoczywają ze znajomymi, to ich opowieści dotyczą głównie tego, co się działo u nich w pracy. Sam znam pewnego lekarza, którego trudno oderwać od snucia historii o pacjentach, chorobach i różnych metodach leczenia. To prawdziwy pasjonat medycyny!

Również ja mam wymarzony zawód. Pragnę zostać leśniczym. Wydawać się to może mało zrozumiałym wyborem. W końcu lekarz przywraca ludzi do zdrowia, prawnik broni niesłusznie oskarżonych, a policjant ściga groźnych przestępców. Wszyscy te zawody są bardzo potrzebne dla społeczeństwa. Ludzi, którzy je wykonują słusznie uznaje się za współczesnych bohaterów. A taki leśniczy? Nie, powie zapewne wielu z was, to żaden bohater. Co niby bohaterskiego w sadzeniu drzew?

A jednak sądzę, że to bardzo potrzebny zawód. Leśniczy dba o lasy, będące ważną częścią polskiej przyrody. Przede wszystkim drzewa wytarzają tlen i słusznie mówi się o borach, jako o „zielonych płucach”. Poza tym stanowią one schronienie dla rzadkich nieraz gatunków zwierząt – a taki żubr jest przecież jednym z symboli Polski i wstyd by było, gdyby wyginął. Tak, wyginął – bowiem lasy znajdują się w nieustannym niebezpieczeństwie. W szale zarabiania pieniędzy ludzie bez opamiętania wycinają drzewa, zmieniają leśne tereny na drogi, miasta i osiedla. Wszystko to są rzeczy bardzo potrzebne, ale łatwo zgubić umiar. A jeśli zgubimy umiar, to możemy pewnego dnia obudzić się bez naszych „zielonych płuc”, bez zwierząt, przy których żyliśmy setki lat. A także bez doskonałego miejsca na letni wypoczynek! Leśniczy jest osobą, która pilnuje, by do tego strasznego scenariusza nie doszło. Decyduje, które drzewa można wyciąć, a które powinny zostać oszczędzone. Dba o zwierzęta, gdy mróz sprawia, że grozi im głód.

Leśniczy jest dla lasów tym, kim dla miasteczek Dzikiego Zachodu był odważny szeryf! Dostanie się w szeregi przedstawicieli tego szlachetnego fachu jest moim wielkim marzeniem. W trakcie niedzielnej wycieczki zazwyczaj udajemy się z rodziną do lasu. Przemierzam wtedy piękne polskie bory i z wdzięcznością myślę o leśniczym, który czuwa nad nimi.