„Miejsce na ziemi” – ta fraza pojawia się w twórczości wielkich poetów, pisarzy i filozofów. Chyba każdy z nich zgadza się, że odnalezienie swojej przestrzeni jest czymś niezwykle istotnym, być może to jedno z najważniejszych zadań w naszym życiu. Wiele osób przez całe lata poszukuje stron, w których czuliby się u siebie – część z nich nigdy nie odnajduje swojej „ziemi obiecanej”.
Ja mam to szczęście, że już teraz wiem, gdzie znajduje się „moje miejsce”. Jest nim pewne małe miasteczko, otoczone przez średniowieczne mury. Nad dachami kamienic góruje strzelista wieża ratuszowa i czerwony kształt kościoła. Brzegi miasteczka opływa rzeka, gdzie chodzimy się kąpać w upalne letnie popołudnia, zaś za rzeką roztacza swoje uroki gęsty las. Niejedną godzinę spędziłem na penetrowaniu tajemnic tego starego boru, gdzie natknąć się można na drzewa pamiętające króla Sobieskiego.
Na drugim krańcu miasteczka znajduje się klasztor, którego zabudowania otulone są cieniem rzucanym przez stare buki. Zakonnicy krzątają się wokół obejścia tak samo, jak czynili to ich poprzednicy sto, dwieście i trzysta lat temu. Kiedy wkraczam na tereny klasztoru, mam wrażenie, że czas zatrzymał się w miejscu.
Wrażenie to nie opuszcza mnie, gdy przemierzam wąskie uliczki miasta i w miejskim muzeum oglądam stare zbroje. Ale samo wrażenie nie wystarczyłoby, bym mógł uznać wspomniane miasteczko za swoje.
To, co najważniejsze, to ludzie, jacy je zamieszkują. Mam na myśli swoich przyjaciół – gdyby nie oni, badanie tajemnic starych uliczek nie miałoby ani części swojego uroku. Również zjeżdżanie na nartach z pobliskiej góry pozbawione byłoby radości, gdyby nie ich udział.
Również moja babcia, mieszkająca w wiekowej kamienicy jest kimś, z kim chce się przebywać. Dobra herbata, jaką zawsze mnie częstuje i zajmujące opowieści, jakie snuje, to coś, co sprawia, że mogę siedzieć godzinami w jej mieszkaniu, ozdobionym mnóstwem książek i zegarem z kukułką.
Jestem pewien, że będę wracał do swojego miasteczka. Być może życie, studia i praca rzucą mnie w inne strony Polski, a może nawet Europy – ale w końcu zawsze wrócę do rodzinnej miejscowości i ludzi, których kocham.
Powieść Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni” uchodzi za jedno z najbardziej przejmujących dzieł literackich z przełomu XIX i XX wieku. Sam tytuł sugeruje...
Ignacy Rzecki jest jednym z pierwszoplanowych bohaterów „Lalki” Bolesława Prusa. Podobnie jak protagonista dzieła - Stanisław Wokulski - postać ta odznacza...
Pierwszy dzień w szkole zawsze jest dla ucznia wydarzeniem stresującym. W końcu wracamy po długich wakacjach w czasie których przywykliśmy do błogiego lenistwa późnego...
Epikureizm oraz stoicyzm to kierunki filozoficzne które powstały w czasach starożytnych. Pierwszy z nich w swoich założeniach odwoływał się do ludzkiego powołania...
„Kompozycja VII” Wassila Kandinsky’ego wydawać się może dziełem pełnym chaosu i nieuporządkowania. Widz który nie zna korzeni dzieła wyrobić...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Na utrzymanym w akademickiej stylistyce obrazie „Konstytucja 3 maja” Jana Matejki rozpoznajemy twarze wielu historycznych postaci oświeceniowej Polski: króla...
Poeci od wieków wypominali swoim rodakom wady i przywary. Satyra była środkiem który miał na celu poprawę obyczajów i sytuacji politycznej zmotywowanie...
Ballada to gatunek który był niezwykle popularnym w okresie romantyzmu. Posiadający zarówno cechy liryki epiki jak i dramatu dawał on szerokie pole do manifestacji...
