Napisz list do Dedala, w którym pocieszysz go po śmierci syna

Szanowny i mądry Dedalu!

Piszę do ciebie, by przynieść Ci pociechę w najtrudniejszych chwilach Twojego życia. We wszystkich kulturach i epokach śmierć dziecka zawsze stanowiła powód największego cierpienia. Twój ból musi być szczególnie wielki, ponieważ zdajesz sobie sprawę, że Ikar, Twój syn, był dopiero młodzieńcem. Śmierć odebrała mu całą przyszłość, wszystkie te lata, które mógłby spędzić szczęśliwie, wszystkie zaszczyty, jakie mógłby osiągnąć. Podejrzewam, że przepłakałeś niejedną noc, myśląc o ciele Ikara spoczywającym na dnie morza.

Jednak jesteś nie tylko ojcem, ale również mędrcem. Mędrzec zaś musi wiedzieć, że w końcu na każdego z nas przyjdzie czas i pogodzić się z tym faktem. Pamiętaj, że dla wielu ludzi stanowisz wzór – czy możesz pozwolić, by prości chłopi, szewcy, czy kupcy zobaczyli ciebie, jak nie potrafisz poradzić sobie ze stratą? Wtedy oni, kiedy spotkają się ze śmiercią swoich bliźnich, tym bardziej nie będą potrafili wytłumaczyć sobie swojego nieszczęścia. Powiedzą: „skoro taki potężny wynalazca, potomek bogów, nie jest w stanie pokonać swojego cierpienia, to ja tym bardziej nie muszę tego robić”. Pamiętaj, Dedalu, że bogowie postawili cię ponad zwykłymi ludźmi, żebyś stał się wzorem dla nas wszystkich.

Posiadasz również wspaniały talent – jesteś wybitnym architektem i jednym z największym wynalazców w dziejach. Wzniosłeś labirynt Minotaura i nauczyłeś ludzi, jak wzbijać się w przestworza! Zapewne będziesz potrafił dać nam jeszcze wspanialsze maszyny i budowle, niż te, które stworzyłeś do tej pory. Jeśli jednak pozwolisz, by rozpacz cię opanowała, wtedy nie znajdziesz w sobie dość siły do kolejnych przedsięwzięć. Twoja własna strata zamieni się w stratę całej ludzkości! Straciłeś syna, ale wszyscy inni mogą stracić te wynalazki, które możesz nam jeszcze ofiarować – niewykluczone, iż wynalazki te umożliwią uratowanie życia wielu osobom!

Musisz też pamiętać, że Ikar sam stał się przyczyną swojej śmierci. Zapewne obwiniasz siebie o to, co go spotkało – ale przecież ostrzegałeś go, by nie wznosił się zbyt blisko słońca, bo wosk z jego skrzydeł stoi się, a on runie w dół. Ikar był jednak marzycielem, któremu żadne ostrzeżenia nie mogły pomóc. Gdyby nie zginął w czasie lotu, zapewne doprowadziłby do swojej śmierci niedługo później, dając się porwać innej pasji.

Dedalu, cierpisz i twoje cierpienie jest zrozumiałe. Mam jednak nadzieję, że niedługo wróci do ciebie równowaga ducha i optymizm i znów zbudujesz coś, co zadziwi świat.