Szanowny i mądry Dedalu!
Piszę do ciebie, by przynieść Ci pociechę w najtrudniejszych chwilach Twojego życia. We wszystkich kulturach i epokach śmierć dziecka zawsze stanowiła powód największego cierpienia. Twój ból musi być szczególnie wielki, ponieważ zdajesz sobie sprawę, że Ikar, Twój syn, był dopiero młodzieńcem. Śmierć odebrała mu całą przyszłość, wszystkie te lata, które mógłby spędzić szczęśliwie, wszystkie zaszczyty, jakie mógłby osiągnąć. Podejrzewam, że przepłakałeś niejedną noc, myśląc o ciele Ikara spoczywającym na dnie morza.
Jednak jesteś nie tylko ojcem, ale również mędrcem. Mędrzec zaś musi wiedzieć, że w końcu na każdego z nas przyjdzie czas i pogodzić się z tym faktem. Pamiętaj, że dla wielu ludzi stanowisz wzór – czy możesz pozwolić, by prości chłopi, szewcy, czy kupcy zobaczyli ciebie, jak nie potrafisz poradzić sobie ze stratą? Wtedy oni, kiedy spotkają się ze śmiercią swoich bliźnich, tym bardziej nie będą potrafili wytłumaczyć sobie swojego nieszczęścia. Powiedzą: „skoro taki potężny wynalazca, potomek bogów, nie jest w stanie pokonać swojego cierpienia, to ja tym bardziej nie muszę tego robić”. Pamiętaj, Dedalu, że bogowie postawili cię ponad zwykłymi ludźmi, żebyś stał się wzorem dla nas wszystkich.
Posiadasz również wspaniały talent – jesteś wybitnym architektem i jednym z największym wynalazców w dziejach. Wzniosłeś labirynt Minotaura i nauczyłeś ludzi, jak wzbijać się w przestworza! Zapewne będziesz potrafił dać nam jeszcze wspanialsze maszyny i budowle, niż te, które stworzyłeś do tej pory. Jeśli jednak pozwolisz, by rozpacz cię opanowała, wtedy nie znajdziesz w sobie dość siły do kolejnych przedsięwzięć. Twoja własna strata zamieni się w stratę całej ludzkości! Straciłeś syna, ale wszyscy inni mogą stracić te wynalazki, które możesz nam jeszcze ofiarować – niewykluczone, iż wynalazki te umożliwią uratowanie życia wielu osobom!
Musisz też pamiętać, że Ikar sam stał się przyczyną swojej śmierci. Zapewne obwiniasz siebie o to, co go spotkało – ale przecież ostrzegałeś go, by nie wznosił się zbyt blisko słońca, bo wosk z jego skrzydeł stoi się, a on runie w dół. Ikar był jednak marzycielem, któremu żadne ostrzeżenia nie mogły pomóc. Gdyby nie zginął w czasie lotu, zapewne doprowadziłby do swojej śmierci niedługo później, dając się porwać innej pasji.
Dedalu, cierpisz i twoje cierpienie jest zrozumiałe. Mam jednak nadzieję, że niedługo wróci do ciebie równowaga ducha i optymizm i znów zbudujesz coś, co zadziwi świat.
Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...
Józio - główny bohater i narrator „Ferdydurke” - obudził się o dziwnej porze. Początkowo miał wrażenie że musi pędzić na dworzec. Dopiero po...
Ekspresjonizm należał do popularnych kierunków w literaturze i sztuce na przełomie XIX i XX wieku. Przykładał on dużą wagę do wyrażania uczuć „mocnego”...
W naszych wyobrażeniach rycerze często funkcjonują jako wielcy niezwykle silni mężczyźni którzy w lśniących zbrojach mkną na cudnych rumakach. Zazwyczaj pojawiają...
W „Księdze rodzaju” Bóg zalecił ludziom by czynili sobie ziemią poddaną. Dzisiaj możemy się zastanowić czy człowiek podołał odpowiednio temu zadaniu....
DefinicjaEpitet to środek stylistyczny którego głównym zadaniem jest określanie opisywanie słowa z którym w parze występuje. Może ono być zarówno...
Definicja i wyznaczniki Powieść epistolarna to odmiana powieści która jest niezwykła przede wszystkim przez swoją budowę. Jak sama nazwa wskazuje jest to powieść...
Pytanie czy kara zawsze musi być następstwem winy to pytanie które można rozważać na kilku płaszczyznach. Przede wszystkim warto zwrócić uwagę na fakt różnego...
Kwestia zbrodni i kary należy do najważniejszych i najczęstszych tematów literatury światowej. Dylematy i problemy z nią związane opisywał między innymi Fiodor...