Unikalne i sprawdzone teksty

Napisz opowiadanie na temat „Ja i moja wyspa” | wypracowanie

Byłem zły na mojego tatę. Po raz kolejny mnie zawiódł. Obiecał, że razem ze mną poskłada model samolotu, który dostałem od niego na urodziny i znowu wykręcił się zmęczeniem. Zawsze słyszę to samo, albo: „Nie mam czasu. Mam dużo pracy” albo: „Jestem zmęczony”. Wyszedłem na zewnątrz, żeby trochę pospacerować. Pogoda była fatalna, wiało i padała drobna mżawka, ale było mi wszystko jedno. Zmarznięty poszedłem nad rzekę, do swojego tajemnego zakątka.

Wśród gęstych krzewów porastających brzegi rzeki był ukryty kawałek zieleni, gdzie w upalne dni lubiłem poleżeć w słońcu lub pobawić się swoimi zabawkami. Naprzeciwko zakątka, na środku rzeki znajdowała się mała wysepka, na którą bez problemu można było przejść po wystających z wody kamieniach. Z tej strony rzeka była bowiem bardzo płytka, natomiast po drugiej stronie wyspy głęboka i porywista. Wyspę oczywiście już dawno zdążyłem podbić, wbijając w jej środek patyk z moją osobistą flagą. Przekopałem prawie cały teren w poszukiwaniu skarbów, jednak poza kilkoma wyjątkowymi kamieniami, nie znalazłem tam nic cennego. Postanowiłem więc sam zakopać tam swoje największe skarby. W drewnianym pudełku, wyrzeźbionym przez mojego dziadka, schowałem procę, drewniany łuk i strzały, które sam zrobiłem, ulubiony samolot i kilka innych zabawek oraz znalezione na wyspie kamienie. Gdy tylko nadarzała się okazja, przychodziłem w to miejsce, by uporządkować wyspę, potrenować strzelanie z łuku i odrobinę się pobawić.

Tym razem przedzierałem się przez zarośla do swojego zakątka, marząc o chwili samotności. Kiedy jednak znalazłem się na miejscu, okazało się, że ktoś już tu był. Na zroszonej trawie, pod jednym z krzewów spał zwinięty w kłębek mały kotek. Byłem zachwycony, zawsze marzyłem o kotku lub piesku, ale rodzice nie zgadzali się na żadne zwierzę w domu. Uważali, że zwierzęta robią straszny bałagan i wymagają zbyt dużo uwagi, a oni przecież nie mają na to czasu. Uznałem więc, że jest to dla mnie niepowtarzalna szansa, by mieć w końcu swoje własne zwierzę, w tajemnicy przed rodzicami. Podszedłem do kotka, który natychmiast się zbudził i odskoczył z przestrachem. Szybko jednak udało mi się go namówić na zabawę, po której zasnął zmęczony na moich kolanach. Ostrożnie stąpając po śliskich kamieniach, przeniosłem go na wyspę i ułożyłem w wygodnym miejscu. Wróciłem na brzeg i sprawdziłem, czy nie będzie chciał wrócić w ślad za mną, przebiegając po kamieniach, ale nie chciał. Za bardzo bał się wody, by ryzykować. Stał więc trochę zdezorientowany na brzegu wyspy i patrzył w moją stronę, niepewnie pomiaukując. Ja tymczasem pobiegłem do sklepu po coś do jedzenia dla niego.

Stałem w kolejce do kasy, przeliczając, czy kieszonkowego wystarczy na parówki, kiedy zerwała się straszna ulewa. Zacząłem się niepokoić o kotka. Musiał być już cały mokry i zmarznięty. Gdy tylko zapłaciłem przy kasie, schowałem parówki pod kurtkę, zarzuciłem kaptur na głowę i pobiegłem nad rzekę.

Było gorzej, niż mogłem się spodziewać. Pod wpływem ulewy poziom wody w rzece gwałtownie się podniósł i kamieni, po których zawsze przechodziłem na wyspę, już nie było widać. Wśród dźwięków porywistego wiatru słychać było dramatyczny miauk kotka.

Nie miałem pojęcia, co zrobić. Łzy napłynęły mi do oczu z bezsilności. Wyspa stawała się coraz mniejsza, a woda coraz bardziej porywista. Miauk kotka nie słabnął. Nie mogłem mu pomóc, a wsparcia ze strony rodziców nawet nie brałem pod uwagę. Na pewno nie zrozumieliby i jeszcze by na mnie nakrzyczeli. Po chwili zastanowienia uznałem jednak, iż nie mam wyjścia - musiałem poprosić tatę o pomoc, gdyż była to jedyna szansa dla mojego nowego przyjaciela na przetrwanie nawałnicy.

Gdy tylko wybiegłem z zarośli, zobaczyłem w oddali moich rodziców, w płaszczach i z parasolami w ręku, biegnących w stronę rzeki. Wybiegłem im naprzeciw, mama mocno mnie uścisnęła, była cała roztrzęsiona. Okazało się, że rodzice od dawna wiedzieli o moim zakątku i tajemniczej wyspie. Nie mieli nic przeciwko tego typu zabawom, bo wszystko, co robiłem, było bardzo dobrze widać z okna ich sypialni, więc przez cały czas mogli mnie obserwować. Tym razem jednak się przerazili. Mama widziała, jak wchodzę na wyspę, ale umknął jej moment, gdy wróciłem na brzeg i pobiegłem do sklepu. Była przekonana, że rwący nurt rzeki mnie porwał. Tymczasem okazało się, że jestem cały i zdrowy, więc ze łzami w oczach mama ściskała mnie z całych sił. Tata natomiast szybko zorientował się, że coś jest nie tak, widząc moją zapłakaną twarz. Opowiedziałem mu o kotku i znowu wybuchnąłem płaczem. Rodzice zaczęli mnie uspokajać. Tata obiecał, że razem z sąsiadem postarają się kotkowi pomóc, ja tymczasem musiałem wrócić z mamą do domu, gdyż byłem cały mokry i groziło mi przeziębienie.

Pijąc gorącą herbatę, siedziałem w pokoju rodziców i patrzyłem, jak tata z pomocą sąsiada próbuje na pontonie dostać się na wąski skrawek wyspy, którego jeszcze nie pokryła woda. Miałem w głowie same najgorsze myśli. Byłem zły na siebie, bo zachowałem się bardzo nieodpowiedzialnie. Nie mogłem sobie tego darować. Nie byłem w stanie dłużej patrzeć w okno. Położyłem się na łóżku rodziców i zasnąłem. Gdy się obudziłem, z radością zauważyłem, że na podłodze koło łóżka śpi spokojnie znajomy mały kotek.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz list do kolegi zachęcający...

Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...

Kim chciałbym zostać w przyszłości?...

Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....

Piekło Dantego – opis

Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...

Impresjonizm w „Chłopach”

„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....

Uczę się życia czytając –...

Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...

Teatr absurdu – cechy założenia...

Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...

Jaki powinien być idealny nauczyciel?...

Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...

„Granica” jako powieść psychologiczna...

„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...

Czy istnieje recepta na szczęście?...

Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...