Mieszkanie na wsi nie dla każdej osoby jest powodem do dumy. Wielu ludzi uważa, że wieś nie jest dobrym miejscem do życia. Zarzucają jej zaściankowość, brak perspektyw oraz możliwości rozwoju. Często negatywnie wyrażają się o mieszkańcach wsi.
Ja jednak jestem dumny z mieszkania na wsi. Uważam, że wszystkie te zarzuty są bezpodstawne. To, jakie człowiek ma perspektywy oraz możliwości zależy tylko od niego. Moim zdaniem wieś daje dużo możliwości.
Moja wieś to miejsce nowoczesne. Problemy takie jak brak dostępu do Internetu czy dalekie położenie najbliższej biblioteki są mi obce. W mojej wsi mieszka też wiele osób, które każdego dnia dojeżdżają do miasta do pracy czy szkoły. Są to ludzie zajmujący wysokie stanowiska, a jednocześnie angażujący się w życie małej społeczności.
Jestem dumny z mieszkania na wsi, ponieważ mieszkańcy mojej miejscowości to ludzie niezwykli. Znamy się niemalże wszyscy i wspólnie działamy dla dobra naszej wsi. Sąsiedzka pomoc jest u nas normą. Powstaje także wiele ciekawych inicjatyw. Począwszy od zasadzenia drzew na pobliskim nieużytku, przez zbiórkę pieniędzy na rzecz leczenia jednego z mieszkańców, po darmowe korepetycje i kursy, które są organizowane w pobliskiej bibliotece.
Jestem dumny także z tego, że w mojej wsi kultywowane jest wiele pięknych tradycji. Coroczna pasterka to najpiękniejsza z mszy w ciągu roku. Pojawienie się przed Wielkanocą Pucheroków przyciąga wielu widzów z okolicznych miast. Jestem dumny, że moja wieś jest miejscem, w którym nie zapomniało się o tradycji.
Korzystając z czystego powietrza, w pełni ekologicznych wyrobów i uroczego krajobrazu mam również możliwości nauki oraz zetknięcia z tradycją. Moja wieś to miejsce, w którym nowoczesność łączy się z tym, co w polskiej kulturze ludowej wyjątkowo cenne. To miejsce przyjazne, z którego jestem dumny.