Unikalne i sprawdzone teksty

Neoromantyzm – charakterystyka, cechy, przedstawiciele | wypracowanie

Charakterystyka

Neoromantyzm to pojęcie stosowane do określenia tendencji i prądów nawiązujących do epoki romantyzmu, jakie obecne były w literaturze polskiej od lat 80 XIX stulecia. Odwoływał się on nie tylko do charakterystycznych dla rodzimej epoki wartości patriotycznych, ale także manifestujących się w ogólnoeuropejskiej sztuce nurtów głoszących indywidualizm, pesymizm, idealizm, irracjonalizm (transcendentność), subiektywizm.

Kierunek ten z jednej strony głosił wyższość artysty (jednostki wybitnej) nad ogółem społeczeństwa (zwanych filistrami, czyli ludźmi pozbawionymi ambicji) i wprowadzał swoisty kult sztuki, a z drugiej prezentował idee narodowe w sposób charakterystyczny dla romantyzmu, traktując je jako uniwersalne i godne poważania. Wyraźnie zaznacza się więc opozycja między poprzedzającym tę epokę pozytywizmem a następującym po nim prądem umysłowym, co uwidacznia się w gwałtownym odejściu od naukowego sposobu postrzegania świata.

Cechy

Epoka określana często neoromantyzmem to czas ponownego odkrycia poezji okresu o cezurze 1822 – 1863. Największą popularnością cieszyli się: Słowacki – patron duchowy indywidualizmu i mistycyzmu (szczególne uznanie zyskały jego dzieła mistyczne – „Król Duch”, „Sen srebrny Salomei”, „Genezis z Ducha” itp.), Mickiewicz (kojarzony przede wszystkim z ideami narodowowyzwoleńczymi), Norwid.

Idee charakterystyczne dla romantyzmu zostały owocnie przeszczepione na nowy grunt. Głoszono pełną swobodę artystyczną, powróciła fascynacja ludowością, na fundamencie ówczesnej filozofii ponownie zakwitł intuicjonizm (Bergson) oraz wykiełkował dekadentyzm (Schopenhauer; sam dekadentyzm to pojęcie nowe, lecz widoczne są jego związki z romantycznym pesymizmem). Artyście na nowo przypisano cechy szczególne, jeszcze raz zwrócono się w stronę irracjonalizmu, eksplorując przestrzenie niezbadane, zagadkowe. Nie zapomniano także o ojczyźnie, poszukując nowych, bardziej wyrazistych niż pozytywistyczne sposobów wyrażania tej idei.

Pierwszy, bardziej uniwersalny nurt myślowy obecny w neoromantyzmie posługiwał się przede wszystkim poezją, prozą poetycką, powieścią i dramatem. Z kolei drugi – patriotyczny manifestował się głównie w dramatach historycznych.

Przedstawiciele

Najwybitniejszym przedstawicielem neoromantyzmu był Stanisław Wyspiański. Jego dramaty – „Wesele”, „Wyzwolenie”, „Noc listopadowa”, „Warszawianka” – wyraźnie nawiązywały do romantyzmu, podejmując tematykę patriotyczną, wprowadzając motywy transcendentne i stanowiąc swoiste rozliczenie z historyczną lekcją miłości ojczyzny. Wśród przedstawicieli nurtu określanego jako bardziej uniwersalny, mniej hermetyczny wymienić można Przybyszewskiego, który obficie nawiązywał do Słowackiego.

Sam termin „neoromantyzm” zawdzięczany jest Wilhelmowi Feldmanowi i Edwardowi Porębowiczowi. Chociaż postulowano jego stosowanie do określania całej epoki datowanej na okres 1880 – 1918, wielu badaczy i krytyków odrzuciło ten pomysł, uważając, iż będzie to określenie zbyt jednoznaczne, wskazujące na wyłącznie romantyczne korzenie Młodej Polski.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz list do kolegi zachęcający...

Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...

Kim chciałbym zostać w przyszłości?...

Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....

Piekło Dantego – opis

Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...

Impresjonizm w „Chłopach”

„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....

Uczę się życia czytając –...

Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...

Teatr absurdu – cechy założenia...

Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...

Jaki powinien być idealny nauczyciel?...

Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...

„Granica” jako powieść psychologiczna...

„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...

Czy istnieje recepta na szczęście?...

Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...