Lato to okres wspaniałego słońca, ciepłych wietrzyków i jasnego nieba. Nie należy jednak zapominać, że jest ono także czasem burz! W naturze wszystko pozostaje w równowadze i za uroki pięknej pogody płacić musimy groźnymi ulewami i przerażającymi grzmotami.
Zbliżającą się burzę można zazwyczaj rozpoznać dużo wcześniej. Kilka godzin przed jej rozpoczęciem powietrze staje się duszne i bardzo wilgotne. Pot spływa po nas i od razu czujemy się gorzej. Nastroju nie poprawia nam widok ciemnych chmur, kłębiących się na niebie. Stanowią naprawdę groźny widok. Ich masywne, czarne i granatowe kształty budzą respekt. W pewnym momencie dobiega nas odgłos grzmotu! Dobrze wiemy, że burzę spędzimy w domu, a piorunochron zapewni nam bezpieczeństwo. Ale trudno nie uczuć choć przez chwilę strachu, słysząc ponure dudnienie dobiegające z wnętrza chmury!
Wreszcie męcząca duchota ustępuje, a jej miejsce zajmuje zimny wiatr. Stanowi on pewne orzeźwienie po wcześniejszym gorącu, ale zapowiada też, że burza jest już tuż, tuż! W taki wiatr często zaplątane są pierwsze kropelki deszczu. Nie potrzeba dużo czasu, by ów początkowy, nieśmiały kapuśniaczek zamienił się w ulewę. Miejsce maleńkich kropel zajmują ich duże, ciężkie koleżanki i zaczyna się oberwanie chmury.
Czarne kształty zasłaniają niebo i ma się wrażenie, że zapadła już noc, chociaż dobrze wiemy, iż jest dopiero południe. Strugi wody leją się z góry, a od czasu do czasu ciemności rozprasza światło pioruna! Chwilę później nadchodzi grzmot – światło jest szybsze od dźwięku, więc najpierw widzimy piorun, a dopiero później słyszymy jego odgłosy. Co za groza! Siedzimy bezpieczni w domu, ale i tak z niepokojem kulimy się pod kołdrami.
Na szczęście letnie burze szybko się kończą. Po kwadransie deszcz przestaje padać, a chmury odpływają w dal, by straszyć ludzi w sąsiednich miejscowościach. My zaś znowu możemy cieszyć się doskonałą pogodą i bawić na dworze. Przejście burzy ma też wielką zaletę – dzięki niej powietrze jest świeże i rześkie. Aż chce się oddychać pełną piersią!
„Ferdydurke” jest powieścią przesyconą groteską. Przejawia się ona zarówno w fabule utworu jak i w sposobie jej prezentacji a więc konstrukcji języku...
„Chłopi” Władysława Reymonta są powieścią małopolską na co wskazują cechy narracji stylu a także kompozycji i konstrukcji świata przedstawionego. Narracja...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
„Szkoła ateńska” to fresk który został stworzony przez artystę o nazwisku Rafael Santi. Dzieło powstało w epoce renesansu. Znajdujący się w Pałacu...
Wiele osób uważa że w samotności można się jedynie nudzić. Ja jednak myślę że czasem warto spędzić czas samemu bez innych osób. Jeśli mądrze się go...
Akcja „Potopu” Henryka Sienkiewicza rozgrywa się w okresie szwedzkiego najazdu na Rzeczpospolitą który miał miejsce w latach 1655 – 1660. Autor bazując...
Definicja Stoicyzm to obok epikureizmu jedna z najważniejszych szkół filozoficznych powstała w starożytności. Za jego twórcę uważa się Zenona z Kition....
Danusia Gawlikówna i Elza (Elżbieta) Jezierska to dwie główne bohaterki powieści Jadwigi Korczakowskiej pt. „Spotkanie nad morzem”. Obie mają po...
„Nad Niemnem” Elizy Orzeszkowej nie jest typową powieścią tendencyjną jak np. inna książka pisarki pt. „Marta”. Można jednak wskazać w tym dziele...
