W wielu filmach i powieściach pojawia się krajobraz wojenny. Właściwie każdy z nas zetknął się z tego typu kinem, a także widział fotografie, wykonane przez słynnych korespondentów. Wiele osób grało również w popularne historyczne gry komputerowe, gdzie również można kontemplować pejzaż krajów, ogarniętych wojną.
Zapewne najbardziej znanym konfliktem pozostaje druga wojna światowa. Kiedy mowa o krajobrazie wojennym, większość z nas przypomina sobie dzieła dotyczące właśnie walk z Hitlerem. Jednak szczególnie wstrząsające dla mnie są obrazy pochodzące z nieco wcześniejszego okresu, mianowicie z pierwszej wojny światowej. Nazywa się ją niekiedy Wielką Wojną, gdyż do jej czasu ludzie nie wyobrażali sobie tak wielkich i okrutnych starć.
Najbardziej uderzającą cechą pierwszej wojny światowej są ciągnące się dziesiątkami kilometrów okopy. Kryjący się w nich żołnierze sprawiają wrażenie niezwykłych, mitycznych stworzeń, szukających schronienia w swoich jamach. Muszą znosić wilgoć, błoto i brud – po ich pochylonych sylwetkach poznać można zmęczenie i nieustanny stres, na jakie są narażeni. Z okopów wystają przyrządy, służące do obserwowania stanowisk wroga, a także lufy karabinów, nad którymi pochylają się żołnierskie hełmy.
Pomiędzy dwiema liniami okopów ciągnie się przerażająca strefa, nazywana ziemią niczyją. Jest ona zniszczona przez częste ostrzały artyleryjskie. Gdzieniegdzie tylko zachowały się na niej resztki domów i zagród, przypominające o odległych czasach pokoju.
Wśród lejów, pozostałych po wybuchach pocisków, leżą ciała żołnierzy z obu walczących armii. Oczywiście towarzysze broni nie mogą zabrać ich, by sprawić im godny pochówek, gdyż każe wyjście na tereny ziemi niczyjej grozi ostrzelaniem ze strony okopów wroga.
Weterani pierwszej wojny wspominali, że wyrośnięte i agresywne szczury były jedynymi stworzeniami, jakie żyły na tym niebezpiecznym pasie ziemi. Cywile nie znajdowali się na terenach walk – na początku wojny zostali ewakuowani w bezpieczne strony.
Krajobraz pierwszej wojny światowej kojarzy mi się z obrazami zniszczenia i z wielką samotnością. Żołnierze mogli liczyć na towarzystwo kolegów z armii, ale nie było im dane oglądać obrazy ze zwykłego życie, tak podnoszące na duchu. Nie pocieszały ich szumiące lasy i ciche pola, na których wypasa się gospodarskie zwierzęta. Zamiast tego musieli nieustannie obserwować szkody poczynione przez broń swoją i broń wroga. Szkody te przypominały im o kruchości ich życia.
Mityczny stwórca człowieka Prometeusz to postać która łączy w sobie pewne sprzeczności. Z jednej strony jest on altruistą który gotów jest poświęcić...
Ponieważ „Kronika polska” Galla Anonima miała być raczej panegirykiem na cześć Bolesława Krzywoustego niż dziełem porządkującym dzieje polskich władców...
Tetyda boginka morska była niezwykle piękna więc o jej rękę ubiegali Zeus i Posejdon. Jednakże ciążyła nad nią przepowiednia że urodzi ona syna który będzie...
Poeci od zawsze wypowiadali się w najważniejszych sprawach dotyczących ludzkiego losu. Przedstawiali własne wizje powinności człowieka wyzwań przed nim stojących i radości...
Frida Kahlo była jedną z najbardziej barwnych i interesujących postaci dwudziestowiecznego malarstwa. Jej twórczość często określana jest jako połączenie realizmu...
Jest 31 grudnia 1799 r. Przed chatą czarnoksiężnika Twardowskiego która mieści się gdzieś w górach karpackich Czarownica czesze włosy i przywołuje siły...
Wielki polski muzyk Czesław Niemen śpiewał w swoim najsłynniejszym przeboju: Dziwny jest ten świat gdzie jeszcze wciąż mieści się wiele zła. Niestety chyba każdy zmuszony...
Napoleon i Snowball z „Folwarku zwierzęcego” George’a Orwella to dwa knury które stają na czele zwierzęcej rewolucji mającej na celu obalenie rządów...
Współczesny świat co raz zadziwia nas kolejnymi zmianami. Nowe technologie sprawiają że życie ludzi jest coraz łatwiejsze kolejne choroby zostają pokonane przez...
