Opis przeżyć wewnętrznych Skawińskiego

Skawiński to główny bohater noweli autorstwa Henryka Sienkiewicza, która zatytułowana jest „Latarnik”. Pokazany w niej mężczyzna to człowiek sędziwy, tułacz. Jego przeżycia wewnętrzne związane są z jego życiem i niełatwym losem.

Obejmując posadę latarnika, bohater nie posiada się z radości – oto ma możliwość spokojnej kontemplacji uroków wyspy, oto okazuje się, że po raz pierwszy w życiu ma możliwość zagrzania gdzieś miejsca na dłużej. Jego myśli skupione są na przeszłości. Przywołuje on całe swoje życie, a także reguły nim rządzące. Widzi fatum, które zdaje się nad nim ciążyć i kierować jego losy tak, by nie zaznał spokoju.

W pewnym momencie można mieć wrażenie, że starszy człowiek jest zastygłym w swoich przemyśleniach. Oto Skawiński odsuwa się od ludzi, przestaje poszukiwać informacji, jego przeżycia skierowane są na kontemplację.

Diametralna zmiana uczuć zachodzi w momencie gdy otrzymuje on książkę w języku polskim. Latarnik odczuwa niezwykłe wzruszenie, które wywołuje w nim szloch. Powracają do niego wspomnienia, wraz z każdym polskim słowem wzrasta jego tęsknota, za krajem, którego nie widział kilkadziesiąt lat.

Myślami przenosi się on do ojczyzny. Pojawia się w miejscach, które tak bardzo sobie ukochał. Przeżycia są tak mocne, że ten niezwykle słowny i pracowity człowiek, zapomina o swoich obowiązkach. Obudzony po nocy pełnej wrażeń przeżywa kolejne rozczarowanie. Zostaje pozbawiony swojego miejsca i wyrusza w podróż. Tym razem jednak chroni to, co dla niego najcenniejsze. A jest tym książka w języku polskim.