Każdy człowiek ma marzenia. Część z nich jest mała – z rozkoszą rozmyślamy o tym, że przydałby się nam nowy kapelusz, książka lub karnet do kina. Inne są wielkie i trudne do zrealizowania. Polityk marzy o naprawie sytuacji gospodarczej swojego kraju, chociaż do realizacji tego marzenia potrzeba lat i pracy tysięcy ludzi. Dyplomata pragnie pogodzić zwaśnione strony i zapobiec wojnie – to też wymaga wielkiego wysiłku, ale może przynieść mnóstwo dobra.
Jakie jest moje największe marzenie? Z pewnością trudniejsze do realizacji niż sprawienie sobie nowej książki, ale i łatwiejsze niż pogodzenie nienawidzących się narodów. Chciałbym bowiem zostać weterynarzem.
Odkąd pamiętam, uwielbiam zwierzęta. Mogę całymi godzinami przeglądać atlasy z fotografiami egzotycznych stworzeń. Potrafię z pamięci wyrecytować, ile waży dorosły tygrys bengalski i jak długo żyją jętki. Wakacje spędzam u babci na wsi i tam z radością pomagam dziadkowi w opiekowaniu się zwierzętami gospodarczymi. Muszę się pochwalić, że potrafię nawet wydoić krowę (chociaż trochę się boję to robić, bo to duże stworzenia i mogą się okazać niebezpiecznie, gdy się zdenerwują). Oczywiście w domu też mam swoich małych przyjaciół – z psem codziennie się bawię i biorę go na spacer. Posiadam też dwa koty i szczura w klatce. Im też poświęcam wiele czasu. Widok cierpiących zwierząt zawsze mnie poruszał. Dlatego chciałbym zdobyć wykształcenie, które pozwoli mi pomagać naszym braciom mniejszym.
Wiem, że nie jest to łatwe. Studiowanie weterynarii wymaga wielkiej wiedzy teoretycznej, a także dużego samozaparcia. W końcu weterynarz musi znosić widok rannych, pełnych bólu zwierząt. Podejrzewam, że potrzeba dużej siły charakteru, by nie odwrócić wzroku od psa, który przez przypadek zaplątał się w pułapkę kłusowników. A jednak tylko dzięki owej sile charakteru będziemy w stanie uleczyć potrzebującego czworonoga. Sama nauka też nie należy do najłatwiejszych. Trzeba całych lat intensywnej pracy, by opanować informacje na temat ciał wszystkich najważniejszych zwierząt! Lekarz musi znać budowę człowieka – a weterynarz budowę krów, psów, kóz, kotów, osłów, owiec… Na wymienienie wszystkich tych stworzeń nie starczyłoby całego zeszytu!
Czy sam nadaję się na weterynarza? Czy potrafię przyswoić mnóstwo skomplikowanych informacji dotyczących anatomii zwierząt? Czy mam siłę psychiczną, by podołać odpowiedzialności? Nie wiem – ale zostanie weterynarzem to moje marzenie i mam nadzieję, ze odpowiedź na wszystkie te pytania to „tak”.