Obraz Pablo Picassa „Martwa natura z kotem” (określany też niekiedy jako „Martwa natura z kotem i rakiem”) pochodzi z 1962 roku. Martwa natura była kompozycją malowaną przez stulecia – obowiązywały w niej pewne określone zasady, a poszczególne elementy obrazów miały głębokie znaczenie symboliczne.
Picasso, podobnie jak w innych swoich dziełach, zdecydował się na pójście na przekór wielu konwencjom. Przede wszystkim sięgnął po motyw martwej natury w czasie, kiedy od dawna już nie był on obecny w malarstwie europejskim. Ów anachroniczny, wydawałoby się, motyw przetworzył po swojemu, nadał mu nowe życie i ironiczne znaczenie.
W martwy naturach nie przedstawiano istot żyjących. Picasso zaś maluje stworzenia, co do których nie możemy być pewni, czy żyją, czy nie. Zapewne żywy jest dominujący nad kompozycją szary kot. Nachyla się on nad półmiskiem pełnym wodnych zwierząt (ryba i raki), prawdopodobnie chcąc porwać któreś. Ale perspektywa ukazania tej scenki każe się zastanowić, czy artysta nie ukazuje ironicznego i groteskowego dowcipu – w tej interpretacji kot (żywy? zdechły? wypchany?) stanowiłby część półmiska z jedzeniem. Nie wiemy również, czy nadal żyje największy z raków – być może szykuje się do obrony przed kotem, o czym mogłyby świadczyć wyciągnięte w stronę zwierzęcia szczypce.
W kolorystyce obrazu przeważa żółć, szarość i czerwień. Kot i czerwony rak wyróżniają się mocno, dominując nad innymi elementami obrazu zarówno rozmiarem, jak i barwą.
Co Picasso chciał nam przekazać? Czy jest to po prostu makabryczny dowcip, gra z konwencją, czy też głęboka myśl o okrucieństwie przyrody – w naturze bowiem nigdy do końca nie wiadomo, kto jest myśliwym/pożerającym, a kto zjadaną ofiarą.
Bitwa pod Grunwaldem jedno z największych starć w historii średniowiecznej Europy w czasie którego zgodnie ze źródłami stanęły naprzeciwko siebie składająca...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
Jan Kochanowski był osobą świetnie wykształconą i jak każdy światły człowiek swojej epoki doskonale znał literaturę i kulturę starożytną. Do najbardziej przezeń...
Definicja Epikureizm to system filozoficzny który zakładał że jednostka jest stworzona do bycia szczęśliwą. Założycielem szkoły epikurejskiej był filozof Epikur....
Twórczość Ignacego Krasickiego ma charakter dydaktyczny – ten typ literatury mającej przekazać czytelnikowi prawdy moralne był skądinąd bardzo popularnych...
„Pamiętniki” Jana Chryzostoma Paska napisane zostały najprawdopodobniej w okresie pięciolecia między 1690 a 1696 r. Obejmują one wydarzenia rozgrywające się...
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to dzieło podejmujące bardzo rozległą tematykę. W tym kontekście wyraźnie zaznacza się jego dwudzielność. Pierwsza...
Kardynał Stefan Wyszyński należy do grona najwybitniejszych Polaków XX wieku. Uznawany był za przywódcę religijnego narodu ale również jego nieformalnego...
Według samego Paula Gauguina najlepszym jego dziełem jest obraz „Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy?”. Artysta spróbował w nim prześledzić...