Unikalne i sprawdzone teksty

Pablo Picasso, Panny z Awinionu - opis, interpretacja i analiza obrazu | wypracowanie

Pablo Picasso namalował „Panny z Avignon” niewiele po ukończeniu 25 roku życia. To, jak wyjątkowe stało się osiągnięcie młodego artysty, można zrozumieć dopiero, gdy uświadomimy sobie, że jego dzieło stało się właściwie kamieniem węgielnym nowego stylu malarskiego – kubizmu.

Obraz, stworzony techniką olejną, powstawał we Francji w 1907 roku – jednak jego nazwa odnosi się do ulicy Avinyó w Barcelonie (pamiętajmy, że Picasso pochodził z Hiszpanii). Na ulicy owej znajdował się dom publiczny i pierwotna nazwa „Panien…” to „Burdel awinioński”. Picasso sam używał tego tytułu przez długi czas, ale oficjalnie został on zmieniony na potrzeby wystaw – znajomi ostrzegali bowiem artystę, że sam obraz wywoła wystarczający skandal i nie ma potrzeby dodatkowo dolewać oliwy do ognia.

Do czasu przygotowania „Panien…” malarstwo Picassa można określić jako realistyczne. Niewątpliwie osiągnął on mistrzostwo w realistycznym oddawaniu rzeczywistości – zapragnął wówczas pójść krok dalej. „Panny…” sprawiają wrażenie chaotyczności i niedokończenia. To jednak tylko pozory, bowiem zachowane szkice wskazują, iż Picasso dokładnie zaplanował kształt obrazu.

Przedstawia on pięć nagich kobiet, prostytutek ze wspomnianej ulicy Avinyó. Cztery z nich stoją, jedna (druga od prawej, patrząc z perspektywy widza) siedzi. Obok siedzącej kobiety znajdują się owoce, znany element martwych natur. Dominująca kolorystyka to odcienie pomarańczowego, błękitu i bieli. Postacie kobiet nie są oddane realistycznie – ich ciała zbudowane są z geometrycznych brył. Twarze dwóch z nich (od prawej) są zdeformowane, przypominając afrykańskie maski. Sam Picasso twierdził, że nie inspirował się afrykańską sztuką, ale wielu krytyków wątpi w jego deklarację. Z pewnością natomiast wpływ na artystę wywarła tradycyjna sztuka romańskiej Hiszpanii – znajduje to odzwierciedlenie w sposobi ukazania z profilu jednej z kobiet (pierwsza z lewej).

Interpretacja dzieła jest zadaniem niezwykle trudnym. Od kilkudziesięciu lat badacze spuścizny Picassa trudzą się tym zadaniem – nie udało im się jednak wypracować jednogłośnej opinii. Pewny jest natomiast wpływ tego obrazu na rozwój sztuki w następnych latach.

Rozwiń więcej
Pablo Picasso, Panny z Awinionu / za: wikipedia.en

Losowe tematy

Napisz list do kolegi zachęcający...

Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...

Kim chciałbym zostać w przyszłości?...

Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....

Piekło Dantego – opis

Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...

Impresjonizm w „Chłopach”

„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....

Uczę się życia czytając –...

Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...

Teatr absurdu – cechy założenia...

Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...

Jaki powinien być idealny nauczyciel?...

Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...

„Granica” jako powieść psychologiczna...

„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...

Czy istnieje recepta na szczęście?...

Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...