Powieść historyczna – definicja i wyznaczniki gatunku, przykłady, twórcy

Definicja i wyznaczniki gatunku

Powieść historyczna to gatunek, który ukształtował się w wieku XIX, choć już wcześniej twórcy odwoływali się w swej twórczości do zjawisk, które miały miejsce wcześniej i były już tylko elementami tego, co przeminęło.

Takie odwołanie tematyczne powodowało, że akcja całej powieści działa się w czasach minionych. Autorzy tworząc dzieła tego typu odwoływali się zarówno do historii własnego kraju, jak i historii związanych z innymi kulturami czy cywilizacjami. Dzięki takiemu osadzeniu akcji, zyskiwali oni szereg nowych możliwości.

Usytuowanie wydarzeń w przeszłości stanowiło pole dla pokazu wszechwiedzy autora, ale i dla przekazania ważnych prawd. Autorzy powieści historycznych jednoznacznie udowadniali jakie skutki miały podejmowane przez ich postacie decyzje. Kreując swoich bohaterów, umieszczali ich w czasach ważnych, przełomowych dla danych krain, co widoczne jest chociażby w „Krzyżakach” pióra Henryka Sienkiewicza.

Jeśli chodzi o samą kreację świata przedstawionego ważnym jej elementem są bohaterowie. Nie zawsze są to postaci historyczne, choć nierzadko są one wybierane przez twórców tego typu powieści. By dodać autentyczności utworowi, twórcy tego typu dzieł odwoływali się do ówcześnie panujących przekonań, moralności, czy też nawet uciekali się do określonego sposobu tworzenia wypowiedzi, używanych przez bohaterów słów, które sprawiały, że całość zyskiwała na wymiarze historycznym.

Przykłady, twórcy
Aleksander Dumas - „Trzej Muszkieterowie”
Henryk Sienkiewicz - „Krzyżacy”
Józef Ignacy Straszewski - „Stara baśń”