Powieść realistyczna – definicja i wyznaczniki gatunku, przykłady, twórcy | wypracowanie

Definicja i wyznaczniki gatunku
Powieść realistyczna była gatunkiem, który powstał i ukształtował się w epoce pozytywizmu. W niej także bym bardzo popularny, a charakter powieści wpisywał się w postulat realizmu charakteryzującego ówczesną twórczość.
Ten rodzaj powieści wywodzi się z Francji XIX wieku. Jej głównym postulatem było wierne, realistyczne przedstawienie rzeczywistości. Twórcy tego typu powieści koncentrowali się na odzwierciedleniu pewnego fragmentu rzeczywistości, która ich otaczała. Założeniem był obiektywizm oraz wierne przedstawienie.
Twórcy powieści realistycznej pozwalali czytelnikowi na dokonanie samodzielnych osądów, na podstawie przedstawionych przez nich zdarzeń. Akcja nie koncentrowała się na przeżyciach wewnętrznych bohaterów, ale pokazywała ich w różnego rodzaju sytuacjach. Wierne odzwierciedlenie rzeczywistości nie opierało się na koncentracji na jednostce. Czytelnik otrzymywał obraz całego społeczeństwa, czy też jakiejś jego warstwy.
Powieść realistyczna nie miała za zadanie snucia opowieści o jasnych, ciekawych stronach życia. Jej bohaterami często były warstwy uboższe, nękane wieloma problemami i wyzwaniami życia codziennego. Każde z tych wydarzeń, przedstawionych w powieści, było zgodne z zasadami prawdopodobieństwa.
Przykłady i twórcy
Twórcami powieści realistycznej byli:
Stendhal „Czerwone i czarne”
Honoré de Balzac – „Komedia ludzka”
Bolesław Prus „Lalka”
Eliza Orzeszkowa „Nad Niemnem”