Definicja
Praca organiczna to jedno z pojęć, którymi kierował się pozytywizm, realizując to hasło poprzez szereg różnorodnych działań. Jest to postulat, który odwołuje się do filozofii pozytywizmu, a przede wszystkim do ówczesnego postrzegania świata, a także definiowania społeczeństwa.
Wedle pozytywistów społeczeństwo funkcjonowało jako organizm. Na jego funkcjonowanie ma wpływ szereg narządów, każda komórka, która musi współpracować z innymi i dobrze pełnić swoją funkcję. Ten sposób postrzegania społeczności sprawił, że polscy przedstawiciele epoki dbali o to, by wspomniany organizm funkcjonował w jak najlepszy sposób.
Osiągnięcie tego celu miało przebiegać przez szeroko rozumiany rozwój społeczny. Przede wszystkim stawiano na pogłębianie wiedzy, rozwój techniczny oraz jego upowszechniane, ale i na rozwój gospodarczy, który był jednym z ważniejszych postulatów osób działających w myśl pracy organicznej. Ważna była współpraca pomiędzy ludźmi, którzy wspólnymi siłami mieli za zadanie zbudować niezwykle silny organizm polskiego państwa.
Przedstawiciele
Eliza Orzeszkowa, Aleksander Świętochowski, Bolesław Prus, Dezydery Chłapowski, Karol Marcinkowski.
Przykłady
Przykładów tego typu działań można doszukiwać się nie tylko w postępowaniu ówcześnie żyjących ludzi, ale i w przykładach, które zostały przeniesione do literatury hołdującej zasadzie realizmu.
W okresie pozytywizmu istotną i widoczną była tendencja do zrzeszania się, które to miało również sprzyjać rozwojowi przeprowadzanemu w grupach.
Na aspekt gospodarczy pracy organicznej zwrócono uwagę między innymi w lekturze napisanej przez Bolesława Prusa, a zatytułowanej „Lalka”. Pokazana jest droga zdobywania majątku przez Wokulskiego, która to prowadzi nie tylko do jego jednostkowych zysków, ale i służy większemu dobru. Ten sam autor był także twórcą postulatów teoretycznych dotyczących pracy organicznej.
Inne przykłady dostrzec można między innymi w utworze Elizy Orzeszkowej zatytułowanym „Nad Niemnem”. Ze zjawiskiem pracy organicznej było zjawisko pracy u podstaw, które poruszone zostało w szeregu przedstawień literackich, między innymi w noweli zatytułowanej „Siłaczka”.
Katastrofizm należy do bardzo charakterystycznych prądów kulturalnych XX wieku a jego rozkwit przypada na dwudziestolecie międzywojenne. Jednak korzenie nurtu tkwią...
Obecne w najstarszej części „Bogurodzicy” archaizmy są niespotykane w innych polskich tekstach wieków średnich. Świadczy to o bardzo wczesnym powstaniu...
1. Ośmioletni Marcin Borowicz oddany panu Wiechowskiemu nauczycielowi w Owczarach (ma on przygotować chłopaka do nauki w gimnazjum). 2. Poznawanie zasad panujących w szkole...
W okresie starożytności rozwinęły się dwie popularne koncepcje filozoficzne: epikureizm i stoicyzm. Epikureizm wywodził się ze szkoły Epikura który wierzył że...
Motyw przyrody to jeden z najbardziej zróżnicowanych a zarazem pełniących odmienne funkcje motywów które wykorzystywane były przez różne epoki....
Jednym z najważniejszych motywów literackich obecnych w „Tangu” jest motyw konfliktu pokoleń. W swoim dramacie Sławomir Mrożek ukazuje to swoiste starcie...
„Pożegnanie powstańca” jest jedną z dwóch części dyptyku Artura Grottgera których tematyka wiąże się z powstaniem styczniowym. Płótno...
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
„Sąd Parysa” to obraz którego Rubens stworzył kilka wersji. Ostatnia z wersji datowana jest na około 1639 roku. Opis „Sąd Parysa” to bezpośrednie...