Definicja
Praca organiczna to jedno z pojęć, którymi kierował się pozytywizm, realizując to hasło poprzez szereg różnorodnych działań. Jest to postulat, który odwołuje się do filozofii pozytywizmu, a przede wszystkim do ówczesnego postrzegania świata, a także definiowania społeczeństwa.
Wedle pozytywistów społeczeństwo funkcjonowało jako organizm. Na jego funkcjonowanie ma wpływ szereg narządów, każda komórka, która musi współpracować z innymi i dobrze pełnić swoją funkcję. Ten sposób postrzegania społeczności sprawił, że polscy przedstawiciele epoki dbali o to, by wspomniany organizm funkcjonował w jak najlepszy sposób.
Osiągnięcie tego celu miało przebiegać przez szeroko rozumiany rozwój społeczny. Przede wszystkim stawiano na pogłębianie wiedzy, rozwój techniczny oraz jego upowszechniane, ale i na rozwój gospodarczy, który był jednym z ważniejszych postulatów osób działających w myśl pracy organicznej. Ważna była współpraca pomiędzy ludźmi, którzy wspólnymi siłami mieli za zadanie zbudować niezwykle silny organizm polskiego państwa.
Przedstawiciele
Eliza Orzeszkowa, Aleksander Świętochowski, Bolesław Prus, Dezydery Chłapowski, Karol Marcinkowski.
Przykłady
Przykładów tego typu działań można doszukiwać się nie tylko w postępowaniu ówcześnie żyjących ludzi, ale i w przykładach, które zostały przeniesione do literatury hołdującej zasadzie realizmu.
W okresie pozytywizmu istotną i widoczną była tendencja do zrzeszania się, które to miało również sprzyjać rozwojowi przeprowadzanemu w grupach.
Na aspekt gospodarczy pracy organicznej zwrócono uwagę między innymi w lekturze napisanej przez Bolesława Prusa, a zatytułowanej „Lalka”. Pokazana jest droga zdobywania majątku przez Wokulskiego, która to prowadzi nie tylko do jego jednostkowych zysków, ale i służy większemu dobru. Ten sam autor był także twórcą postulatów teoretycznych dotyczących pracy organicznej.
Inne przykłady dostrzec można między innymi w utworze Elizy Orzeszkowej zatytułowanym „Nad Niemnem”. Ze zjawiskiem pracy organicznej było zjawisko pracy u podstaw, które poruszone zostało w szeregu przedstawień literackich, między innymi w noweli zatytułowanej „Siłaczka”.
Uczty i biesiady zawsze stanowiły ważny motyw w kulturze i literaturze – w samym Piśmie Świętym pojawia się motyw ucztowania przed Bogiem (Wj 18 12). Rzecz to zupełnie...
Tego dnia w szkole odbywała się dyskoteka. Jak zawsze Kasia spięła długie włosy w wysoki kucyk pomalowała usta błyszczykiem i ubrała ulubioną spódnicę. Wiedziała...
„Dekameron” Giovanniego Boccaccia to zbiór 100 nowel. Wśród nich znajdują się teksty przeciętne zwyczajnie dobre oraz wybitne. Przykładem dzieła...
„Dawid” to rzeźba autorstwa Gianlorenzo Berniniego która powstała w pierwszej połowie XVII wieku. Opis Przedstawiona na rzeźbie postać to odwołanie do...
Tomek Sawyer to chyba największy łobuz w dziejach literatury! Ten bohater książek amerykańskiego pisarza Marka Twaina przeżył tyle przygód i spłatał tyle psikusów...
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów a miłości bym nie miał stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący – słowa rozpoczynające Pierwszy...
Plac Broni był miejscem które dzięki wyobraźni chłopców na nim się bawiących stawał się przestrzenią niezwykłą która przenosiła ich w dalekie...
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego to dramat w którym autor zawarł wyrazistą ocenę polskiego społeczeństwa. Jawi się ono przede wszystkim jako głęboko...
„Wygnanie z raju” to obraz stworzony przez Massaccia. Dzieło to fresk który znajduje się w kaplicy Brancaccich. Piętnastowieczne dzieło jest przedstawieniem...
