Unikalne i sprawdzone teksty

Prometeusz jest uważany za jedną z najpiękniejszych postaci mitologii grackiej. Czy ta opinia jest słuszna i dlaczego | wypracowanie

Mitologia grecka stanowi jeden z najistotniejszych fundamentów kultury europejskiej. Właśnie w niej odnajdujemy postacie, które są „archetypami” pewnych postaw i do dziś stanowią punkt odniesienia podczas refleksji nad ludzką psychiką, naszymi wadami i zaletami. Za szczególnie inspirującą postać z mitologicznego panteonu uznaje się Prometeusza, tytana, który przyniósł ludziom ogień, za co zapłacił potwornymi mękami. I ja podzielam to zdanie.

Istnieje wiele wersji mitu o Prometeuszu, różniących się między sobą. Wszyscy autorzy są zgodni, że był on tytanem bardzo przyjacielsko nastawionym wobec człowieka. Niektórzy uznają go nawet za ojca ludzkości, którą miał ulepić z gliny i łez. Panuje też zgoda co do tego, że mściwy Zeus przykuł Prometeusza do kaukaskich skał, a sęp każdego dnia pożerał mu wątrobę, która w nocy się regenerowała. W ten sposób bohater cierpiał codzienne męki, nim nie został wyzwolony przez Heraklesa.

Tak naprawdę nie są istotne różnice w poszczególnych wersjach mitu. Sednem sprawy jest to, co symbolizuje Prometeusz – a jest on postacią uosabiającą zarówno bunt, jak i rozwój. Prometeusz nie godził się na cierpienie ludzkości. Przez podarowanie słabym ludziom ognia, pragnął ocalić ich przed nieustannym strachem i bólem, powodowanym przez surową naturę i dzikie zwierzęta. Wiedział on, że spowoduje to gniew bogów – a jednak wolał zaryzykować ich zemstę, niż przystać na to, by ludzie znosili swój straszny los. W ten sposób Prometeusz urasta to rangi postaci mesjanistycznej.

Kim są dzisiejsi „potomkowie” Prometeusza? Z pewnością są nimi naukowcy, poznający sekrety przyrody, by nieść ulgę całej ludzkości. W końcu bez prowadzonych przez nich badań dużo trudniej byłoby zwalczać szalejące na ziemi choroby. Ale „dziedzicami” szlachetnego tytana są też wszelkiej maści filantropii i wolontariusze, wspomagający potrzebujących.

Mit o Prometeuszu przypomina nam, by nie godzić się na zło i nędzę, by spróbować wziąć sprawy w swoje ręce i dołożyć choć niewielką cegiełkę do świątyni dobra, wznoszonej przez ludzkość.

 

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz list do kolegi zachęcający...

Drogi Mateuszu piszę do Ciebie ponieważ wiem że są wakacje i masz dużo czasu. A ja chciałbym zachęcić Cię do tego byś podczas ich trwania przeczytał jakąś ciekawą...

Kim chciałbym zostać w przyszłości?...

Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....

Piekło Dantego – opis

Obraz Piekła w „Boskiej Komedii” Dantego jest bardzo wymowny i silnie alegoryczny. W toku narracji dowiadujemy się że Piekło powstało w momencie strącenia Lucyfera...

Impresjonizm w „Chłopach”

„Chłopi” Władysława Reymonta posiadają wiele cech impresjonistycznych. Impresjonizm to kierunek wywodzący się z malarstwa powstały w drugiej połowie XIX wieku....

Uczę się życia czytając –...

Ludzie mawiają często że trzeba wielu lat by nauczyć się czym jest życie. Starsi ludzie wspominają że prawdę o świecie poznali podczas wojny zaś wiele osób...

Teatr absurdu – cechy założenia...

Sformułowanie „teatr absurdu” zawdzięczamy angielskiemu badaczowi Martinowi Esslinowi. W eseju o takim tytule opublikowanym w 1960 roku wskazał wyróżniki...

Jaki powinien być idealny nauczyciel?...

Większość uczniów marzy o długich i słonecznych dniach wolnych od szkoły oraz… o idealnym nauczycielu. Jaki powinien on być czym powinien się odznaczać...

„Granica” jako powieść psychologiczna...

„Granica” Zofii Nałkowskiej jest powieścią o kompozycji retrospektywnej. Tragiczny koniec kariery obiecującego Zenona Ziembiewicza staje się w dziele punktem...

Czy istnieje recepta na szczęście?...

Poszukiwanie szczęścia to jedno z najważniejszych zadań stojących przed człowiekiem. Chyba każdy chciałbym prowadzić dobre i miłe życie – nie ma się więc co...