Mitologia grecka stanowi jeden z najistotniejszych fundamentów kultury europejskiej. Właśnie w niej odnajdujemy postacie, które są „archetypami” pewnych postaw i do dziś stanowią punkt odniesienia podczas refleksji nad ludzką psychiką, naszymi wadami i zaletami. Za szczególnie inspirującą postać z mitologicznego panteonu uznaje się Prometeusza, tytana, który przyniósł ludziom ogień, za co zapłacił potwornymi mękami. I ja podzielam to zdanie.
Istnieje wiele wersji mitu o Prometeuszu, różniących się między sobą. Wszyscy autorzy są zgodni, że był on tytanem bardzo przyjacielsko nastawionym wobec człowieka. Niektórzy uznają go nawet za ojca ludzkości, którą miał ulepić z gliny i łez. Panuje też zgoda co do tego, że mściwy Zeus przykuł Prometeusza do kaukaskich skał, a sęp każdego dnia pożerał mu wątrobę, która w nocy się regenerowała. W ten sposób bohater cierpiał codzienne męki, nim nie został wyzwolony przez Heraklesa.
Tak naprawdę nie są istotne różnice w poszczególnych wersjach mitu. Sednem sprawy jest to, co symbolizuje Prometeusz – a jest on postacią uosabiającą zarówno bunt, jak i rozwój. Prometeusz nie godził się na cierpienie ludzkości. Przez podarowanie słabym ludziom ognia, pragnął ocalić ich przed nieustannym strachem i bólem, powodowanym przez surową naturę i dzikie zwierzęta. Wiedział on, że spowoduje to gniew bogów – a jednak wolał zaryzykować ich zemstę, niż przystać na to, by ludzie znosili swój straszny los. W ten sposób Prometeusz urasta to rangi postaci mesjanistycznej.
Kim są dzisiejsi „potomkowie” Prometeusza? Z pewnością są nimi naukowcy, poznający sekrety przyrody, by nieść ulgę całej ludzkości. W końcu bez prowadzonych przez nich badań dużo trudniej byłoby zwalczać szalejące na ziemi choroby. Ale „dziedzicami” szlachetnego tytana są też wszelkiej maści filantropii i wolontariusze, wspomagający potrzebujących.
Mit o Prometeuszu przypomina nam, by nie godzić się na zło i nędzę, by spróbować wziąć sprawy w swoje ręce i dołożyć choć niewielką cegiełkę do świątyni dobra, wznoszonej przez ludzkość.
Zawód lekarza to jedna z najbardziej interesujących profesji. Nieustannie styka się on ze śmiercią ratuje ludzi przed chorobami i przynosi im ulgę w cierpieniu –...
Nigdy nie sądziłam że niezapomniana przygoda przytrafi mi się podczas drogi do szkoły. Od zawsze przecież chodziłam tą samą ścieżką przez las. Jednak do ostatniej...
Arkady Fiedler w swojej książce „Dywizjon 303” nazywa polskich pilotów biorących udział w bitwie o Anglię współczesnymi rycerzami. Porównanie...
Odpowiedź na pytanie czy kultura polska jest kulturą o cechach mieszczańskich nie jest odpowiedzią łatwą. Można bowiem w polskiej kulturze dostrzec elementy twórczości...
Zazwyczaj gdy mowa o Biblii mamy na myśli jedną książkę. Gdy chodzi o formę fizyczną będziemy mieli rację – Pismo Święte to najczęściej jeden obszerny tom....
Tytuł „Jądro ciemności” ma znaczenie symboliczne. Po pierwsze odnosi się do Afryki jako kontynentu czarnych ludzi – w sensie dosłownym – ale również...
„Lalka” Bolesława Prusa jest dziełem w którym ukazana została szczegółowa panorama polskiego społeczeństwa. Co charakterystyczne dla powieści...
Słowo „vanitas” to po łacinie „marność”. Przez wieki najpopularniejszym językiem w jakim czytano Pismo Święte była bowiem łacina – i właśnie...
„Książka nie jest tak fajna jak film!” – powiedział ostatnio mój kolega. „W filmie widzisz co robią bohaterowie słyszysz jak rozmawiają....