Nietrudno być dobrym przyjacielem, gdy wszystko układa się pomyślnie, podczas wspólnych zabaw, gier czy spędzając beztrosko wolny czas. Prawdziwy przyjaciel powinien jednak być nie tylko wiernym towarzyszem zabaw, podzielającym nasze zainteresowania, ale przede wszystkim ostoją w chwilach największego kryzysu, pomocą tam, gdzie sami nie jesteśmy sobie w stanie poradzić. O tym właśnie są słowa zawarte w temacie wypracowania.
Nierzadko wśród szkolnych przyjaciół widać pewne rozbieżności w wiedzy i umiejętnościach. Choć prawie zawsze są to osoby w jakimś stopniu podobne do siebie, czy to pod względem temperamentu, czy zainteresowań, to jednak częstym przypadkiem jest, że jeden z nich radzi sobie z obowiązkami szkolnymi lepiej, drugi gorzej; jeden jest uzdolniony plastycznie, drugi nie znosi malować i rysować; jeden jest wyśmienitym sportowcem, drugi szybko łapie na boisku zadyszkę. Ważne jest, by w takich sytuacjach się wspierać, pomagać sobie nawzajem i motywować się do pracy, poświęcać odrobinę wspólnie spędzanego czasu na obowiązki szkolne, czy to rozwiązując razem zadania z matematyki, czy biegając po parku.
Prawdziwi przyjaciele powinni też wspierać nas, gdy mamy problemy, na przykład nie znajdujemy wspólnego języka z rodzicami, nie radzimy sobie z obowiązkami szkolnymi, tracimy kogoś bliskiego. Sami często nie potrafimy sobie poradzić z takim wyzwaniem. Dobrze więc mieć kogoś, kto podniesie nas na duchu i nie pozwoli nam pogrążać się coraz bardziej w smutku, kto porozmawia, pozwoli się wyżalić i pocieszy ciepłymi słowami.
Na przyjaciół powinniśmy móc liczyć także wtedy, gdy tracimy kontrolę nad sobą i własnym życiem i zaczynamy angażować się w coś, co może być dla nas szkodliwe. Gdy sięgamy po niebezpieczne używki lub zaczyna nas fascynować nowe, toksyczne towarzystwo, prawdziwi przyjaciele powinni stać na straży i otwierać nam oczy, gdy nie widzimy, że staczamy się w coś, co nie przyniesie nam niczego dobrego. Na tym przede wszystkim powinna polegać rola przyjaciela jako anioła stróża, który pomaga nam podnieść się nawet z największego upadku.