Unikalne i sprawdzone teksty

Romantyczna koncepcja miłości na przykładzie IV cz. „Dziadów” i „Cierpień młodego Wertera” | wypracowanie

W epoce romantyzmu miłość stała się wartością szczególną. Nad fizyczność i uwielbienie cielesnego piękna zaczęto cenić wyjątkową relację dusz, przekonanie o ich braterstwie, prawdziwej jedności. Dlatego płomień romantycznego uczucia zespajał dwa byty, tworząc jeden – pełniejszy, doskonalszy. Jednak utrata tej więzi, czyli drugi rodzaj śmierci, o jakim mówi Gustaw z IV części „Dziadów”, nierzadko stawała się końcem życia kochającego. W tym świetle nie może dziwić fakt, iż miłość często stanowiła wiodący motyw w dziełach epoki. Dwoma z nich są „Cierpienia młodego Wertera” Johanna Wolfganga Goethego i wspomniany powyżej dramat Mickiewicza.

Jedno z najważniejszych dzieł wybitnego niemieckiego poety opublikowane zostało w 1774 r. Jest to powieść epistolarna, która opowiada historię tytułowego bohatera i uczucia, jakie żywił on do Lotty. Chociaż kobieta zaręczona była z Albertem, Werter niezwykle cenił każdą chwilę z nią spędzoną, przykładając szczególną wagę do tej relacji. Pewnego dnia pojawił się on w domu kobiety, było to już po jej ślubie, i w czasie rozmowy zaczął obsypywać ją pocałunkami. Jednak Lotta uciekła i zamknęła się w pokoju, co doprowadziło młodzieńca do rozpaczy, ostatecznie zabijając jego nadzieję. Wtedy podjął on decyzję o samobójstwie.

Czwarta część „Dziadów” Adama Mickiewicza powstała ponad 40 lat później (1820 – 1821), a przedstawiona w niej historia wyraźnie nawiązuje do dzieła Goethego. Gustaw – bohater – żywi niezwykle mocne uczucie do Maryli. Wczesne dni ich relacji pełne są szczęścia i wzajemnego zrozumienia. Jednak ze względu na różnice społeczne para nie może być razem, a kobieta wybiera mężczyznę bogatszego, wywodzącego się ze znamienitego rodu. Zrozpaczony Gustaw skazuje się na samotność, wybierając pustelniczy tryb życia. Następnie, z powodu nasilającego się obłędu, popełnia on samobójstwo.

Historie bohaterów tych dzieł są bardzo podobne. Obaj mężczyźni żarliwie kochali, będąc gotowymi uczynić wszystko w imię tej miłości. Obaj zaczerpnęli obraz uczucia z lektur – Werter czytał „Nową Heloizę” J. J. Rousseau, zaś Gustaw dodatkowo „Cierpienia młodego Wertera”. Nie było dla nich chwil piękniejszych nad te, które mogli spędzać z umiłowanymi kobietami. Rzeczywistość okazała się jednak bezlitosna – nawet najsilniejsza miłość przegrywa w starciu z zasadami i zwyczajami rządzącymi światem. Wtedy obaj bohaterowie, w akcie desperacji i z powodu doznanego cierpienia, popełniają samobójstwo, pragnąć ukrócić ziemskie męki.

Śmierć zdaje się kończyć los Wertera, lecz Gustaw wciąż czuje. Przychodzi do domu swego dawnego nauczyciela i rozpoczyna opowieść odsłaniającą jego losy. Człowiek – widmo nie może opuścić ziemskiego świata, będąc skazanym na pobyt w nim do czasu odejścia jego ukochanej. Jest to kara okrutna i bezlitosna, ponieważ w tym czasie Gustaw wciąż zachowuje świadomość i cierpi z powodu utraconego uczucia.

Dzieła te przedstawiają miłość jako uczucie wszechpotężne, zmieniające człowieka, triumfujące nad jego wolą. Obaj bohaterowie, mając świadomość niemożliwości spełnienia swych pragnień, niechętnie patrzą na świat i to, w jaki sposób został on ukształtowany, pogardzają konwenansami, które stoją na ich drodze do szczęścia. Miłość romantyczna to braterstwo dusz, przekonanie o ich jedności. Właśnie w ten sposób postrzegają ją bohaterowie, którzy nie potrafią wyobrazić sobie życia bez możliwości obcowania z drugą osobą, widząc taki świat jako zdefektowany, pozbawiony sensu.

Miłość romantyczna to uczucie wyjątkowe. Jest intensywne, wymaga poświęceń, przejawia się na wielu płaszczyznach (fizyczność, złączenie dusz). Często pozostaje w sprzeczności z regułami kształtującymi świat, ponieważ jest miłością z wyboru (nienarzuconą) oraz uwielbieniem dla duszy, której obce jest pojęcie statusu społecznego. Ponadto stoi ona w opozycji do świata ludzkich zasad, jest buntem przeciwko niemu. Właśnie dlatego cechuje ją tragizm – postać miłująca w sposób romantyczny sprzeciwia się nakazom i zakazom, stając się osamotnioną wobec ogromu swego cierpienia. Ostatecznym wyjściem okazuje się niosąca ulgę i wieczny spokój śmierć.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Powieść psychologiczna – definicja...

Definicja wyznaczniki gatunku Jest to specyficzny rodzaj powieści który jak sama nazwa wskazuje skoncentrowany jest przede wszystkim na przeżyciach wewnętrznych psychice...

Społeczeństwo w „Lalce” –...

„Lalka” jako powieść realistyczna prezentuje szeroką panoramę polskiego społeczeństwa. Nie jest to jedynie pobieżne przedstawienie polegające na wyliczeniu...

Kim chciałbym zostać w przyszłości?...

Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....

Kordian jako spiskowiec

Tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego jest postacią dynamiczną. Wraz z rozwojem fabuły zdobywając nowe doświadczenia i poznając mechanizmy rządzące światem...

Historyzm – definicja cechy znaczenie...

Definicja Historyzm jest pojęciem niezwykle szerokim odnoszącym się do kultury. W jego obrębie wyróżnić można historyzm architektoniczny i związany ze sztukami...

Droga do Rosji – interpretacja

„Droga do Rosji” to poemat rozpoczynający „Ustęp” trzeciej części „Dziadów”. Fragment ten znacznie odróżnia się od samego...

Najciekawsza przygoda Tomka Sawyera...

Tomek Sawyer to chyba największy łobuz w dziejach literatury! Ten bohater książek amerykańskiego pisarza Marka Twaina przeżył tyle przygód i spłatał tyle psikusów...

Katastrofizm w „Szewcach”

Wizja świata ukazana w „Szewcach” Stanisława Ignacego Witkiewicza budzi u czytelnika ciekawość i niepokój. Ten drugi stan nasila się wraz z postępem...

Opis Zielonego Wzgórza

Zielone Wzgórze to miejsce które stało się domem małej Ani Shirley. Zamieszkiwane było przez dwie osoby – Mateusza oraz Marylę. Nie było to miejsce...