„Trwałość pamięci” Salvadora Dalego, który namalowany został w 1931 r., techniką olejną na płótnie o wymiarach 24,1 x 33cm. Znany jest on także pod często używanymi nazwami – „Cieknące zegary” lub „Miękkie zegary”, a oglądać można go w nowojorskim Museum of Modern Art.
Opis
Na pierwszym planie dzieła, nieco z lewej strony, umieszczone zostały trzy zegary o zdeformowanych tarczach. Są one rozciągnięte i spłaszczone, a każdy ulokowany jest w innym punkcie. Pierwszy zwisa z bezlistnej gałęzi, drugi leży na krawędzi prostopadłościennej bryły przypominającej szafę lub stół, z kolei trzeci umiejscowiony jest na grzbiecie tajemniczej istoty. Obok nich pojawia się także czwarty, lecz zupełnie odmienny zegar, który zdaje się zachowywać twardość bryły (jest to zamknięty zegar kieszonkowy ceglastego, złotego koloru).
W tle maluje się niejednorodny krajobraz. Surowe, postrzępione wzniesienia kontrastują z delikatnym i spokojnym błękitem morza; dominują blade odcienie żółci oraz błękit i granat. Natomiast scenerią, w której umieszczone zostały zegary, jest jałowy, skalisty krajobraz.
Interpretacja i analiza
„Trwałość pamięci” to dzieło surrealistyczne, a więc zrywające z akademickimi zasadami. Na płótnie mieszają się realizm (krajobraz) oraz elementy fantastyczne, wręcz zaczerpnięte z marzeń sennych. Symbolika poszczególnych elementów malunku jest niezwykle złożona i rozbudowana. Wyraźnie zaznacza ona związki pracy Dalego z nurtem freudowskiej psychoanalizy. Ważna rola, jaką w prądzie tym pełni przeszłość (źródło doświadczeń, czynnik kształtujący osobowość), ukazana została poprzez zdeformowane zegary, co sugeruje, iż minione wydarzenia nigdy nie są dostępne w formie niezakłóconej, lecz zawsze jawią się jako przetworzone przez sferę psychiki.
Drugim motywem, jaki odnaleźć można w obrazie, jest przemijanie. Wyraźnie odwołują się do niego bezlistne drzewo, zegary oraz mrówki zgromadzone na jednym z nich (przywodzą na myśl rozkład, ból i nieuchronność upływu czasu). Z kolei zagadkowa postać przedstawiona w centralnym punkcie, w której dostrzec można zarysy ludzkiej sylwetki, wydaje się pogrążona w śnie, zatopiona w marzeniach. Z tego względu dzieło Dalego jawi się jako wyraz subiektywnego upływu czasu, także w sferze nieświadomości. Miękkie, pozbawione jednorodnej formy zegary zdają się z kolei podkreślać przekonanie, iż indywidualna perspektywa zawsze zaburza obiektywny wymiar czasu i przemijania, w czym znaczną rolę odgrywa także rozciągnięta, plastyczna (bowiem obejmująca ogrom wydarzeń) pamięć.
Wyspiański w „Weselu” posługuje się wyrazistymi symbolami które są nośnikami określonych znaczeń i funkcji. W dramacie odnajdziemy zatem symboliczne...
Bunt należy do najpopularniejszych wątków literatury światowej przynajmniej od czasów Rewolucji Francuskiej. Wcześniej zazwyczaj kładziono w kulturze nacisk...
„Opowiadania” Tadeusza Borowskiego to utwór w którym autor zastosował interesującą metodę narracji i konstrukcję narratora. W cyklu przeważa opowiadanie...
Józio - główny bohater i narrator „Ferdydurke” - obudził się o dziwnej porze. Początkowo miał wrażenie że musi pędzić na dworzec. Dopiero po...
Przedstawiający sąd ostateczny tryptyk Hansa Memlinga powstał najprawdopodobniej w okresie między 1467 a 1471 r. Pierwotnie dzieło przeznaczone było dla jednego z florenckich...
Szarość przeciętność i jednakowość każdego naszego dnia który prawie niczym nie różni się od poprzedniego sprawia że często zapominamy że może istnieć...
Cechy opis założenia Akademizm to kierunek w sztuce który datowany jest na wiek XIX oraz część wieku poprzedniego. Malarstwo akademickie krytykowane było za zbytnie...
Danusia Jurandówna i Jagienka Zychówna to dwie bohaterki kobiece które pojawiają się w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza. Już na pierwszy...
Zdarza się że na bohaterach tragedii antycznej ciąży wina tragiczna zwana również hamartią. Wynika ona z nieodpowiedniej oceny własnej sytuacji ponieważ działając...