Charakterystyka kierunku, cechy, opis, założenia
Secesja to styl, który rozwijał się na przełomie XIX oraz XX wieku. Nazwa kierunku wywodzi się od słowa oznaczającego odejście, oderwanie. Jest to nawiązanie do kierunku, którym był akademizm, a którego założeniom secesja się sprzeciwiała.
W swoich założeniach kierunek sprzeciwiał się również innym kierunkom, takim jak na przykład impresjonizm. Twórcy secesyjni mieli za zadanie stworzyć nową jakość, która nie będzie wywodziła się z wymienionych kierunków. Do tego podejścia nawiązuje także francuska nazwa, która oznaczała nową sztukę, a w oryginale brzmiała Art Nouveau.
Twórcy secesyjny chętnie posługiwali się łagodnymi kształtami, a efekty ich twórczości również tworzone były za pomocą płynnych, miękkich linii. Nie był to jednak jedyny wyznacznik stylu. Kolejnym była nietypowa kompozycja, która zawierała w sobie ornamenty. Takie ich zastosowanie można znaleźć między innymi w dziełach Alfonsa Mucha, którego postaci niejednokrotnie otoczone są ornamentem, lub pełni on ważną rolę w dziele. Stosowane przez artystów secesyjnych ornamenty zazwyczaj były ornamentami kwiatowymi, pojawiały się także elementy związane z przyrodą oraz odwołania do sztuki Japonii. Charakterystycznymi były także używane przez twórców jasne, pastelowe kolory.
Ważnym założeniem secesji było rozciągnięcie, objęcie ramami kierunku różnorodnych sztuk, w tym na przykład architektury.
Przedstawiciele
Architektura:
A.H. Mackmurdo, Hector Guimard, August Endell, Otto Wagner.
Malarstwo i grafika:
Fernand Khnopff, Alfons Mucha, Józef Mehoffer, Stanisław Wyspiański.