Sielanka – definicja i wyznaczniki gatunku, przykłady, twórcy | wypracowanie

Definicja i wyznaczniki

Sielanka to gatunek, który ukształtował się już w starożytności. Jego tematyka i charakter przetrwał nie tylko jako wyróżnik gatunkowy, ale i przymiotnik sielankowy wszedł do języka.

Sielanka bywa inaczej nazywana bukoliką lub idyllą. Ostatnia z nazw oddaje charakter utworów tego typu. Sielanka koncentruje się na pozytywnych stronach życia, radości, przyjemności. Wszystko co jest w niej opisane odnosi się do życia na wsi. Podkreślone są jego niektóre aspekty. Pierwszym z nim jest bliskość natury, która staje się tłem dla beztroskiego, pełnego radości i miłości życia. Kolejnym jest radość płynąca z ludzkich uczuć, a także elementy takie jak praca, która sprawia prawdziwą radość.

Gatunek ten odwołuje się do motywu Arkadii. Mitycznej krainy, która była miejscem idealnym, miejscem prawdziwej radości. Było to widoczne przede wszystkim w poezji Horacego. Warto dodać, że sielanka nie posiada jednorodnej, określonej formy. Może być zarówno gatunkiem lirycznym, jak i epickim.

Przykłady, twórcy

Za twórcę gatunku uznaje się Teokryta, jak już zostało wspomniane, tematykę tą poruszał także Horacy.

Podobną tematykę poruszali polscy twórcy, tacy jak: Jan Kochanowski, który tworzył między innymi pieśni odnoszące się do Nocy Świętojańskiej. Innym polskim twórcom był Adam Naruszewicz „Folwark” oraz Franciszek Karpiński „Laura i Filon”. Sielankowe cechy można także przypisać „Żywotowi człowieka poczciwego” autorstwa Mikołaja Reja.