Unikalne i sprawdzone teksty

Tadeusz Makowski, Skąpiec – opis, interpretacja i analiza obrazu | wypracowanie

Malarstwo Tadeusza Makowskiego to mocno zindywidualizowane połączenie różnorodnych nurtów i tendencji. Artysta działający w Paryżu zachował w sercu obraz ojczyzny, łącząc go głównie z założeniami prymitywizmu oraz kubizmu. Stąd w jego dziełach często pojawiają się charakterystycznie przetworzone sceny rodzajowe, portrety i pejzaże ze sztafażem, które ukazują rzeczywistość małych miasteczek, wiosek itp. Jednym z takich dzieł jest właśnie „Skąpiec”.

Opis

Obraz namalowany został techniką olejną na płótnie, a jego wymiary to 117,5x89cm. Na pierwszym planie widnieje cechująca się wyraźnie geometrycznymi kształtami (wpływy kubizmu), stylizowana na lalkę wykonaną z drewnianych klocków, tytułowa postać. Z wielkim nabożeństwem obejmuje ona swymi wielkimi dłońmi worek pełen błyszczących monet. Oczy skąpca, pozbawione głębi, uporczywie wpatrują się w największe dobro jego świata. Po lewej stronie ułożone są 2 skarpety także wypełnione pieniędzmi.

Tytułowa postać znajduje się w surowym, pozbawionym wystroju pomieszczeniu. Za nią ulokowane jest wielkie okno, za którym widać dwie okrągłe twarze z długimi, spiczastymi nosami. Jeden z mężczyzn, ubrany w czarny strój i czapkę, sięga ręką po skarpetę wypełnioną złotem. Jego towarzysz obserwuje skąpca, a ten jest całkowicie skupiony na swym majątku.

Kompozycja dzieła jest zamknięta, a przedstawiona scena to bardzo wąski wycinek rzeczywistości. Zaś jego kolorystyka opiera się na kontraście – ciemne wnętrze stanowi opozycję czerwieni czapki skąpca oraz błysku złota, na które pada światło.

Analiza

Główną kategorią estetyczną wpisaną w dzieło Makowskiego zdaje się być groteska. Postaci ukazane zostały w sposób karykaturalny, zupełnie wykluczający jakiekolwiek emocje, głębsze wartości w nie wpisane. Przywodzą na myśl wyobrażenia statyczne, nieruchome kukły. W ten sposób wyeksponowane zostają wady ich charakteru – skąpstwo, patrzenie na świat przez pryzmat złotych monet oraz chciwość, chytrość i zazdrość.

W scenkę ukazaną na płótnie wpisany jest także ponadczasowy, powszechnie znany morał. Traktując pieniądze jako nadrzędną wartość, właściciel niewielkiego domku nie tylko pozostaje ślepy na piękno (wizja Makowskiego może wynikać właśnie z ograniczeń percepcji bohatera), lecz również na całą otaczającą go rzeczywistość. Najbardziej dobitnie uświadomi mu to strata jednej z wypełnionych po brzegi monetami skarpet, jakie z wielką cierpliwością gromadzi wokół siebie.

„Skąpiec” to swoista próba przelania ludzkich wad na płótno. Zabieg Makowskiego, dzięki przemyślanej kompozycji, grze nastrojem i detalom (ręce, oczy, miny), zaowocował dobitną prezentacją świata ograniczonego cechą tytułowej postaci.

Rozwiń więcej
Tadeusz Makowski - "Skąpiec (1932)

Losowe tematy

Życie jest fascynujące jeżeli...

Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...

Motyw zbrodni w literaturze

Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...

Obraz miasta w „Lalce” – opracowanie...

Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...

Opis krainy wiecznej szczęśliwości...

Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...

Testament mój – interpretacja...

Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...

Carska Rosja i jej stolica. Na podstawie...

Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...

Literatura uczy bawi wychowuje –...

Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...

Jan Kochanowski jako wzorzec osobowy...

Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...

Proces jako powieść parabola

Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...