Księga Hioba wchodzi w skład Starego Testamentu. Jest to swoisty poemat dydaktyczny składający się z 42 rozdziałów. Tytułowy bohater – człowiek majętny i głęboko wierzący w Boga – zostaje, w wyniku zakładu Stwórcy i szatana, wystawiony na niezwykle trudną próbę. Nie tylko traci wszystko, co posiadał, ale dosięga go także trąd.
Zaczerpnięta z Biblii historia ukazuje niezwykłą, bardzo wymowną wizję ludzkiego życia. Nierozłączną częścią egzystencji jest cierpienie, które często pojawia się bez wyraźnych przyczyn i może niemal całkowicie zmienić jej formę. Tak właśnie stało się w sytuacji Hioba.
Jednak bohater starotestamentowej opowieści, chociaż nawiedzają go liczne wątpliwości, nie odwraca się od Stwórcy i cierpliwie znosi dotykające go nieszczęścia. Nawet odwrócenie się odeń ludzi nie złamało jego woli. Wciąż wierzył w dobro Boga – także pomimo nasilającej się goryczy. Gdy sytuacja wydawała się zupełnie tragiczna, Ojciec przemówił do mieszkańca krainy Us i nakazał mu skrytykować świat. Ten odmówił, widząc swoją maleńkość w obliczu Stwórcy i przyznał, że dzieło Boga jest idealne. Wszystko ma w nim swoje miejsce, a Najwyższy czuwa nad swymi dziećmi. Ostatecznym dowodem jest wynagrodzenie cierpień Hioba i przywrócenie mu z nawiązką przez Ojca dawnych bogactw, potomstwa oraz obdarzenie go 140 latami życia.
Podobnie wygląda ludzkie życie. Wypełnione jest ono potknięciami, bólem i cierpieniem. W dodatku nie zawsze jawi się ono jako sprawiedliwe (Hiob cierpi, chociaż nie zawinił). Biblijna opowieść zdaje się przemawiać do człowieka, by ten był przygotowany na takie sytuacje i potrafił zaakceptować nie zawsze korzystny dla niego obrót rzeczy. To wszystko jednak przemija, a dziecko Boga staje się silniejsze i bogatsze o bezcenne doświadczenia.
Księga Hioba przypomina gorzką prawdę o nierozłączności życia i cierpienia. Mimo wszystko człowiek nie powinien poddawać się nawet najsilniejszemu bólowi. W świecie ziemskim jest on tymczasowy, pozwala natomiast docenić szczęście i radość, którymi wypełniona jest codzienność. Tekst stanowi ponadto swego rodzaju obietnicę obecności Boga w ludzkim życiu i wsparcia otrzymywanego od Stwórcy.
Tadeusz Borowski w „Opowiadaniach” stosuje behawioralną technikę narracji. Mamy tu do czynienia zarówno z metodą konstruowania przekazu literackiego jak...
Trzecia część „Dziadów” Adama Mickiewicza jest dramatem w którym fikcja literacka rzeczywistość historyczna i płaszczyzna fantastyczna przenikają...
Dzieło zatytułowane „Czterej jeźdźcy Apokalipsy” to rycina która bezpośrednio nawiązuje swoją tematyką do Biblii. Obraz powstał u schyłku XV w. a...
„Bogurodzica” i „Lament świętokrzyski” to utwory poetyckie reprezentujące polską pieśń religijną okresu średniowiecza. Historycy literatury staropolskiej...
Kraków należy do najpiękniejszych miast Polski. Przyznaje to każdy kto choć raz udał się do magicznego grodu nad Wisłą. Trudno powiedzieć co wzbudza największe...
Ziemia odgrywa bardzo ważną rolę w życiu bohaterów „Chłopów” Władysława Reymonta. Stanowi ona ich źródło wyżywienia stan posiadania...
Stanisław Wyspiański w „Weselu” dogłębnie analizuje kwestię wzajemnych relacji inteligencji i chłopów. Duże znaczenie na podjęcie tej problematyki...
Od stuleci człowiek zmagał się z problemami metafizycznymi. Kwestia istnienia Boga powinności człowieka wobec Stwórcy oraz teologiczne rozważania zajmowały najtęższe...
Początki powieści epistolarnej sięgają XVIII stulecia. Za pierwszy przykład realizacji tego nurtu literackiego uważane jest dzieło Samuela Richardsona - „Pamela...
