Interpretacja
Mit o Syzyfie to opowieść o królu Koryntu, który był uwielbiany przez bogów. Na skutek własnych działań popadł jednak w ich niełaskę. Jego słabość do plotek stała się przyczyną gniewu Dzeusa. Antropomorficzny (posiadający ludzkie cechy) bóg posiadał własne sekrety, które król Koryntu zdradził. Rozgniewany władca Olimpu rozkazał zgładzić człowieka, który wyjawił jego sekret. Historia Syzyfa pokazuje, że nawet najsprytniejszy z ludzi nie jest w stanie przechytrzyć bogów. Próby takiego zachowania zostają dotkliwie ukarane, a sprawiedliwość musi zostać wymierzona.
Motywy
Pojawiające się w utworze motywy są charakterystycznymi dla całości wierzeń i postrzegania świata zawartego w mitologii. Widoczną jest przede wszystkim wszechmocność bogów. Mogą oni przyczyniać się do ludzkiego szczęścia, mogą też dotkliwie karać. Niemożliwym jest uniknięcie kary wymierzonej przez bogów. Człowiek nie jest w stanie oszukać istot kierujących jego losem.
Warto zauważyć, że kara wymierzona przez zasiadających na Olimpie jest sprawiedliwa. Syzyf winny jest nie tylko zdradzenia sekretu Dzeusa, ale i zamknięcia Tanatosa czy oszukania Plutona. Skazany zostaje na toczenie kamienia pod górę. Choć początkowo wydaje się mu to łatwym zadaniem, okazuje się, że jego kara nigdy się nie kończy. Praca Syzyfa za każdym razem rozpoczyna się na nowo i trwa nieprzerwanie.
W jej cykliczności można się dopatrzeć pojmowania czasu charakterystycznego dla starożytnych. Czas w mitologii nie jest czasem linearnym. Cechuje go powtarzalność i cykliczność. Symbolem takiego postrzegania upływu chwil jest wąż Uroboros. Cykliczność cechuje także czynności wykonywane przez Syzyfa. Jego działania nie zmierzają ku jasno określonemu końcowi, lecz rozpoczynają się cały czas na nowo.
Praca Syzyfa jest pracą, która pozbawiona jest sensu i celu, nie kończy się. Istnieje związek frazeologiczny „Syzyfowa praca”, który do tego typu czynności się odnosi. Postać króla przywołał także Aleksander Camus. Egzystencjalista, dopatrywał się w królu Koryntu człowieka absurdalnego. Wykonywana przez niego czynność to symbol ludzkiego życia. Jednak egzystencjalista podkreśla, że warto wyobrazić sobie króla szczęśliwego podczas wykonywanej przez niego pracy.
Bohaterowie:
Syzyf – Król Koryntu, który jest uwielbiany przez bogów. Jego wadą jest skłonność do plotek. Pewnego razu zdradza on sekret Dzeusa. Bóg zsyła po niego bożka Tanatosa. Król próbuje przechytrzyć bogów, jednak mimo prób nie udaje mu się ta sztuka. Gniew bogów go dosięga, a władca zostaje skazany na wieczną karę. Ma toczyć głaz, który bezustannie stacza się z góry.
Dzeus – władca olimpu, bóg. Przyjaciel Syzyfa, pozwala mu na uczestnictwo w boskich ucztach. To jego sekret zdradził władca. Dzeus decyduje się na ukaranie go i zsyła na ziemię Tanatosa.
Tanatos – bożek śmierci, który został zesłany na ziemię po Syzyfa. Władca więzi go, jednak podczas ich kolejnego spotkania Tanatosowi udaje się zabrać niepokornego króla z tego świata. Ostatnie spotkanie władcy z bożkiem kończy się umieszczeniem Syzyfa w Hadesie i skazaniem go na karę.
Hades – władca podziemi, który udał się do Dzeusa, gdy Syzyf uwięził Tanatosa i sprawił, że żaden z ludzi nie umierał.
Ares – to on został wysłany przez bogów by uwolnić Tanatosa.
Pluton – odpowiedzialny za powrót Syzyfa na ziemię. Wysłuchał władcy i zezwolił mu na ukaranie żony i dopełnienie pochówku.
Maria Dąbrowska przedstawia losy familii Niechciów i Ostrzeńskich. Bogumił Niechcic pochodzi z rodziny powstańczej – majątek jego bliskich został skonfiskowany...
Utwór zatytułowany „Stepy akermańskie” to sonet który otwiera cały cykl „Sonetów krymskich” napisanych przez Adama Mickiewicza....
Streszczenie Puc i Bursztyn to dwa podwórzowe psy na gospodarstwie zarządzanym przez Katarzynę która właśnie kończy pranie. Nieraz wdają się w kłótnie...
Wiersz „Do Anny” autorstwa Daniela Naborowskiego stanowi dzieło które można usytuować na granicy między poezją metafizyczną a miłosną. Jak sugeruje...
Streszczenie Panna Marple udała się do lekarza. Ten widząc jej kiepski stan psychiczny postanawia dostarczyć znajomej rozrywki. W ręce Panny Marple trafia rękopis który...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Streszczenie Dante w trzydziestym piątym roku swojego życia w nocy poprzedzającej Wielki Piątek odnajduje się w alegorycznie pojmowanym ciemnym lesie. Próbując się...
