Motywy autotematyczne są powszechne w sztuce i literaturze. Skąd to wynika? Sądzę, że artyści, jak wszyscy, potrzebują udowodnienia samym sobie, iż to, czym się zajmują, jest wartościowe. Tak, jak budowlaniec przygląda się wzniesionemu domowi i mówi sobie „kawał dobrej roboty”, tak artysta umieszcza w swoich dziełach postać twórcy i pochwałę jego działalności. Z drugiej strony, figura artysty może być także ostrzeżeniem –dla innych, a także dla samego siebie. Ostrzeżeniem przed zaprzedawaniem swojego talentu ideologiom i interesom, a także przed pójściem na „łatwiznę”.
Społeczną rolę artysty podkreśla Czesław Miłosz w wierszu „Który skrzywdziłeś”. W utworze tym poeta jest tym, który swoją twórczością sprzeciwia się triumfowi zła. Wytyka on podłość tyranowi. Władze mogą zgładzić poetę, ale narodzi się nowy. Artysta utrzymuje więc niejako moralny ład świata, pomaga odróżnić dobro i zło. Nie dopuszcza by doszło do pomieszania wartości.
Zupełnie inni są „sztukatorzy” opisani przez Zbigniewa Herberta w wierszu o tym samym tytule. Samo słowo „sztukatorzy” pobrzmiewa pogardą. Widać wyraźnie, że tytułowi twórcy nie są dla autora godni miana artystów – bowiem ich dzieła nie służą człowiekowi, a utrwaleniu rządów zła. „Sztukatorami” są ci, którzy poezją, malarstwem i muzyką sławią tyranów. Nawet plecy więźniów malują oni na różowo, nie przejmując się, że ich działania to wsparcie dla ciemnych młynów.
Politycznego zaangażowania unika z kolei Witkacy z wiersza Jacka Kaczmarskiego „Autoportret Witkacego”. Potrafi on przejrzeć kłamstwo wyjaśniających wszystko ideologii. Polityka dla mnie to w krysztale pomyje – mówi. Dodaje też: rewolucja dla mnie, to czerwone paznokcie. Witkacy widzi „kształt rzeczy w ich sensie istotnym” jednak nie jest on spokojnym filozofem, obserwującym rzeczywistość. Wrzeszczy jak dziecko w ciemnym zamknięte pokoju, bowiem zdaje sobie sprawę z potworności istnienia i historii, z nadchodzącej zagłady świata. Talenty bohatera jest czymś, co go wyróżnia – inni ludzie są przy nim tylko wierszem idioty. Jednak to ów talent pozwala mu zrozumieć świat, a to przynosi cierpienie. Obcowanie ze sztuką jest błogosławieństwem, ale i przekleństwem.
By docenić kunszt poetycki Kaczmarskiego, warto sięgnąć do twórczości plastycznej Witkacego i przyjrzeć się jego prawdziwemu autoportretowi. Artysta wykonał ich całą serię, ale chyba najbardziej przejmujący jest „Autoportret z papierosem”. Zacięta twarz artysty i papieros sprawiają wrażenie, że oczekuje on na egzekucję. Jednocześnie w zmęczonych oczach odbija się zrozumienie, inteligencja i determinacja. W jednym autoportrecie Witkacy potrafił uchwycić cierpienie związane z dolą artysty.
Motyw artysty pojawia się w literaturze i sztuce wielokrotnie. Artysta może być tym, kto strzeże moralności (jak u Miłosza) lub tym, kto wspiera tyranię (jak u Herberta). Wreszcie artysta to ktoś, kto potrafi pojąć świat – ale wiedza, jaką posiądzie, jest dla niego źródłem cierpienia.
Romantyzm należy do najważniejszych epok w dziejach polskiej literatur czy wręcz całej kultury narodowej. Wizje stworzone przez ówczesnych poetów od dwóch...
Ignacy Rzecki jest jednym z pierwszoplanowych bohaterów „Lalki” Bolesława Prusa. Podobnie jak protagonista dzieła - Stanisław Wokulski - postać ta odznacza...
Definicja i wyznaczniki gatunku Powieść awangardowa to wyraz artystycznego zerwania z dotychczasowymi regułami który wyrażony został w literaturze. Zmienia ona kompozycję...
O czym opowiada „Dżuma” jedna z najsłynniejszych powieści Alberta Camusa francuskiego noblisty? Odpowiedź wydaje się prosta oczywista. O zarazie jaka zapanowała...
Spośród wszystkich świętych Kościoła katolickiego największymi względami cieszy się w Polsce Matka Boska uznawana od czasów średniowiecza za najlepszą...
Szlachetny i Potężny Kreonie chciałabym prosić cię o możliwość pochowania mojego brata Polinejkesa. Nakazałeś porzucić jego ciało jak gdyby było truchłem zwierzęcia....
Tytułowa bohaterka tragedii Juliusza Słowackiego jest postacią wykreowaną w niezwykle interesujący sposób. Bliscy i ci którzy mieli okazję ją poznać dostrzegają...
„Pocałunek” Gustava Klimat uważany jest za najważniejsze osiągnięcie „złotego” okresu twórczości artysty. Wykonany został w latach 1907-1908...
„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego jest wielkim dramatem narodowym sytuującym pisarza na pozycji czwartego wieszcza. Dzieło to porusza najistotniejsze sprawy związane...