„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego to książka przedstawiająca losy trzech polskich harcerzy: Alka, Zośki i Rudego, którym przyszło dojrzewać w bardzo trudnych czasach II wojny światowej. Z pewnością warto przeczytać tę poruszającą historię o honorze, trudnych życiowych wyborach i prawdziwym bohaterstwie młodych ludzi. Co więcej, książka ma wartość dokumentalną, wszystkie przedstawione tu wydarzenia naprawdę miały miejsce w okupowanej przez Niemców Warszawie.
„Kamienie na szaniec” są lekturą bardzo interesującą, która pomimo braku fikcji literackiej wciąga w poszczególne, niemal sensacyjne epizody akcji. Czytelnik ma okazję nie tylko poznać szczegóły życia w Polsce zajętej przez hitlerowców, ale także niejako uczestniczyć w brawurowych akcjach polskiego podziemia walczącego z niemieckim najeźdźcą. Szczególnie wciągające są wszystkie działania Małego Sabotażu, kiedy Zośka, Alek i Rudy potajemnie wypisują na murach niedozwolone patriotyczne hasła, zrywają niemieckie flagi czy wybijają szyby w oknach fotografów prezentujących zdjęcia niemieckich oficerów.
Książka przedstawia również ciekawie zarysowane portrety trzech młodych bohaterów, których łączy wspólny cel: walka o wolność ojczyzny. Są to zwyczajni chłopcy, którzy w 1939 roku zdają maturę i chcą realizować swoje marzenia. Niespodziewanie ich plany przerywa jednak straszna wojna, Polska traci niepodległość, a oni zostają pozbawieni możliwości dalszej edukacji, godnej pracy, na co dzień zaś wraz z rodzinami doświadczają przemocy wroga. W tej trudnej sytuacji Zośka, Alek i Rudy nie poddają się jednak, ale postanawiają walczyć – choćby to miało oznaczać oddanie życia za to, w co wierzą.
„Kamienie na szaniec” trzeba zatem przeczytać, by poznać niezwykłą historię zwyczajnych młodych ludzi. Jest to bowiem opowieść o tym, jak rodzi się bohaterstwo, co jest w życiu najważniejsze i za co, warto umierać. Jednocześnie książka stanowi ważny dokument działań polskiego podziemia, upamiętnia odwagę członków Szarych Szeregów, którzy ryzykując własne życie, nie wahali się ponieść najwyższej ofiary, dając przykład kolejnym pokoleniom.